Consumido o 78 % dunha cota nacional no que faltarían mil toneladas
Globalmente non pode cualificarse de pesca olímpica, porque desde o 2016 hai topes nacionais. Individualmente si, porque cada barco captura todo o que pode, sen máis límite que a súa propia capacidade. Como sempre, así seguen os pesqueiros españois, franceses e irlandeses co bonito do norte no Cantábrico, a poucas millas da costa. Pouco ou nada transcende dos consumos das cotas de Irlanda e Francia, pero as de España rexístranse a diario e apuntan a un novo récord.
Non de medalla, senón todo o contrario, porque ao ritmo actual quedan días ao bonito fresco español e a toda a frota que participa nesa pesqueira estacional porque é máis rendible que as súas habituais.
Todo indica que será a costeira máis curta da historia, xa que ata onte xa se descargaron o 78 % das 17.257 toneladas distribuídas polo Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación. Aínda que dispoñen de 995 máis que as 16.262 do ano pasado e do anterior, son mil menos das que corresponderían aplicando a subida do 12,5 % aprobada pola Comisión Internacional para a Conservación do Atún Atlántico ( ICCAT, nas súas siglas en inglés). Que pasou coas mil que faltarían? Consultada Pesca, no momento de elaborar esta información non contestara.
Dirixentes do sector sinalan que serían parte das que habería restado a UE (Unión Europea) a todos os seus países para pagar a sobrepesca de Irlanda e Portugal no 2019. Engaden que a Comisión Europea aceptaría penalizar só a ese dous Estado, pero publicamente non consta que o fixese.
Unhas 3.900 toneladas
Mentres tanto, os boniteros españois han de cinguirse ao límite marcado por Pesca. Pendentes de actualizar as últimas descargas e as capturas da fin de semana, dispoñían dunhas 3.900 toneladas, segundo Gestcuotas, a ferramenta do ministerio que permite coñecer os desembarcos da frota nacional.
Para facerse idea de canto poden durar, entre o venres e onte descontáronse mil toneladas, pero os sábados e os domingos non adoita poxarse nas lonxas. Se persiste ese volume de descargas e non se incorpora a cantidade retida pola UE como pago do exceso de capturas doutros países, a pesqueira do bonito do 2021 podería pecharse nuns nove días. Pesca clausuraríaa cando o rexistro oficial superase o 90 % da cota anual. Sucedería a partir de mediados da próxima semana, aplicando o mesmo enfoque precautorio de anos anteriores.
A costeira máis breve
Pola súa brevidade, a costeira deste ano batería todos os récords. Sería a cuarta que concluiría en agosto: a do 2020 rematou o día 19, a do 2019, o 27; e a do 2018, o 23. No 2017 pechouse o 13 de outubro e no 2016, o 5 dese mes, a época habitual. Ata ese último ano nunca se clausurou en España por esgotarse a cota. Mesmo se non cambiase o escenario actual, os consumidores poderían seguir gozando do bonito fresco español, o único capturado con anzol, un a un, ata a terceira semana deste mes porque Pesca adoita permitir vendelo ata tres ou catro días despois do final oficial da pesqueira.
Pescadores e os seus representantes contan que este ano, igual que os últimos, a frota que faena con cebo vivo (maioritariamente vasca) chea as súas adegas en dúas ou tres días. Tamén artesanal, con ese sistema de pesca multiplica as capturas da galega e a asturiana, que emprega a cacea ou o curricán.
Pelágicos franceses e irlandeses crispan á frota cantábrica porque « destrúen ou mar e tiran prezo»
Cargaranse nunha furgoneta e vixiarán cada día unha zona a bordo de barzos de inspección pesqueira
Foto: Alberto Fernánde
Non é ningún secreto que o Ministerio de Agricultura e Pesca vai empregar boa parte dos fondos que lle cheguen de Europa dos Next Generation en mellorar o control da frota pesqueira e dixitalizar o sistema de vixilancia. Sete millóns que se destinarán a implementar un sistema de rexistro de capturas con xeolocalización e ao «establecemento dun servizo de voo de drons para control e vixilancia pesqueira». A compra deses aparellos non tripulados farase mesmo antes de encargar as catro novas patrulleiras que están previstas para a Garda Civil e as accións de modernización de tres buques da Armada. Estes drons empregaranse coma se fosen radares de tráfico. Isto é, cargaranse nunha furgoneta e, segundo un plan deseñado, vixiarán un día unha zona, outro día outra, a bordo de barcos de inspección pesqueira ou mesmo nos da Armada dedicados a esas funcións.
É o que detallou José Vicente Palmeiro, xefe de área da Unidade de Apoio da Dirección Xeral de Ordenación Pesqueira da Secretaría Xeral de Pesca, que o venres pasado, nas xornadas internacionais de pesca de Orpagu, explicou ao sector as liñas de axuda que terá abertas tanto no marco do novo Fempa (Fondo Europeo Marítimo de Pesca e Acuicultura) como no Plan de Recuperación e Resiliencia que o Goberno deseñou coa inxección dos Next Generation.
Fondos para o sector
Este último plan ten tres liñas de axudas ás que pode acceder o sector pesqueiro, entre as que destacou a vinculada á dixitalización da frota. Convocaranse en setembro e poden ser interesantes para implantar a observación electrónica e a mellora dos sistemas de comunicación nos barcos. Os avais de Saeca e o apoio á innovación son os dous restantes. Tanto Palmeiro como a directora xeral de Pesca e Acuicultura, Mercedes Rodríguez, chamaron a atención sobre o enganosa que pode ser a máxima que guía o novo Fempa: «Todo o que non está expresamente prohibido está permitido» e, por tanto, é subvencionable. Moi prometedor, pero na Administración estatal e a autonómica xa ven ás leguas que haberá problemas en canto chegue a aplicación práctica.
Polo momento, a aplaudida posibilidade de aumentar o arqueo do barco -non a capacidade de pesca, por suposto- para mellorar a habitabilidade ou reforzar a seguridade queda limitada a que o barco teña menos de 24 metros. Así que a frota de longa distancia, con unidades que superan esas dimensións, terá que pagar do seu peto as actuacións se precisa ampliar a embarcación para iso. Poderá obter financiamento sempre que non modifique as medidas. E o mesmo ocorre cos motores, pois se financiará as substitucións só aos de menos de 24 metros de eslora. Rodríguez foi en grao sumo pesimista ao pronunciarse sobre a posibilidade de corrixir ese límite. «Só se modificou unha vez ou regulamento do FEMP, e foi pola pandemia». Así que non puido máis que augurar outro período de baixa execución do fondo pesqueiro.
Parque eólico mariño en Bélxica. (Foto: Europa Press)
O sector pesqueiro solicita a retirada dos parques eólicos de San Brandán e San Cibrao. A tensión entre este tecido produtivo e os operadores da eólica mariña continúa. Mentres Iberdrola insiste cos dous proxectos anunciados para A Mariña e Ortegal, Asime tenta sacar adiante a súa proposta de localización de parques. Os debates que decorreron onte no Observatorio da Eólica Mariña son unha mostra.
O Observatorio da Eólica Mariña segue cos seus traballos, mais desde o sector pesqueiro piden calma. A este respecto, o presidente da Federación Galega de Confrarías de Pescadores, José Antonio Pérez Sieira, sinala a Nós Diario que “queren ir moi rápido pero nós precisamos tempo para coñecer e estudar os proxectos. Hai que mirar o impacto que pode xerar no sector e por iso pedimos sentido común e conciencia de que a Galiza é unha zona altamente dependente da pesca”.
O secretario xeral da asociación de armadores Pescagalicia e representante do sector pesqueiro no Observatorio da Eólica Mariña, Torcuato Teixeira, recoñece a Nós Diario o malestar da pesca con Iberdrola. “Na anterior reunión do Observatorio pedímoslles que retirasen os proxectos, pero Iberdrola insiste, malia que as localizacións propostas non están incluídas nas zonas autorizadas polo Estado para este tipo de actividades”.
A xuntanza do Observatorio da Eólica Mariña da Galiza decorrida onte prodúcese despois de que o sector pesqueiro achegara de maneira unánime ao Ministerio de Transición Ecolóxica (Miteco) o seu rexeitamento aos proxectos promovidos por Iberdrola fronte ás costas da Mariña e de Ortegal. A este respecto, son numerosas as alegacións presentadas polas diversas entidades representativas do sector, entre elas a Federación Galega de Confrarías de Pescadores, que agrupa 63 asociacións de mariñeiros doutros tantos puntos da costa.
As confrarías galegas reclaman a retirada dos denominados parques eólicos de San Brandán e San Cibrao. Así, consideran que “a súa localización está prevista nunha zona pesqueira altamente activa que causaría directamente graves prexuízos á flota de arrastre, palangre, cerco e artes menores porque non hai que obviar que ademais da instalación dos artefactos flotantes será necesaria a instalación de cabreado que afectaría directamente o resto de flota que non só faena, senón que transita pola localización proposta”.
Alegacións das confrarías
“Está máis que demostrado que a zona é de alta incidencia pesqueira, con caladoiros de pesca moi activos, así como zona de tránsito habitual da flota”, sinalan desde as confrarías, que canda outras entidades do sector teñen denunciado con anterioridade que “a incidencia sobre a pesca da flota desde Cedeira até Burela pódese calcular en ao redor de 65% das zonas de captura anual, sen contar a pesca zonal ou temporal de flota doutras zonas”.
Neste sentido, lembran que os parques eólicos están previstos en tradicionais lugares de pesca como Campo de San Cibrao, Lombo da Estaca, Petañón, Puntal de 13, Mar das Sete Curvas ou Potrero.
A alegación das confrarías súmase ás reservas do Parlamento europeo á eólica mariña. Neste sentido, recolle algunhas das consideracións do informe aprobado a semana pasada na Eurocámara, destacando a “necesidade de evitar o potencial impacto a longo prazo causado polos muíños mariños en determinados ecosistemas, nas poboacións de peixes e na biodiversidade e, por conseguinte, na pesca no seu conxunto”. Apuntan que “a enerxía renovábel mariña só será sostíbel se non ten repercusións negativas no medio ambiente, nin na cohesión económica, social e territorial, especialmente nas rexións dependentes da pesca”.
O economista da Universidade de Santiago de Compostela (USC) Gonzalo Rodríguez discrepa dos beneficios económicos da eólica mariña e amósase preocupado polo seu impacto no sector pesqueiro. “Hai unha cuestión de oportunidade. Se se formula como unha alternativa industrial para o naval de Ferrol chega tarde, isto había que facelo na década dos 80, como fixo a cidade alemá de Bremen. Ademais trátase dunha aposta de valor engadido moi baixo que xera moi pouco emprego e que entra en contradición con outras actividades como a pesca, unha industria que si xera moito valor engadido na Galiza”, sinala Rodríguez.
Transición Ecolóxica négase agora a certificar capturas en terceiros países
Nin comercializar para consumo directo, nin doar a centros benéficos, nin destinar á fabricación de fariñas de peixe… «A única alternativa que nos dan é pagar a destrución total do peixe, asimilándoo á droga ou substancias tóxicas», sinala Juana Parada, xerente da Organización de Palangreiros Guardeses ( Orpagu). É a nova volta de porca que o Ministerio de Transición Ecolóxica deu na súa cruzada para salvar ao marraxo, unha especie que Pesca permite capturar á frota española, pero que, tras a súa inclusión no apéndice II de CÍTELA (Convención sobre o Comercio Internacional de Especies Ameazadas de Fauna e Flora Silvestres), debe acompañar dun certificado que expide Transición Ecolóxica se o quere vender. E obter ese documento é cada vez máis difícil. Despois de negalo no Atlántico norte e limitalo no resto dos océanos, agora escatímallo a aquelas capturas que os buques españois capturan en augas de terceiros países cos que a UE ten subscritos acordos de pesca.
Duras condicións
Obter o certificado CITES é imposible se se trata de marraxo capturado no Atlántico norte. Nesas latitudes, Pesca permite aos palangreiros alijar por marea dúas pezas, pero o departamento que dirixe Teresa Ribeira estableceu un cota cero para o seu comercio internacional, co que, ou se consome dentro das fronteiras españolas, ou pouco máis se pode facer que devolvelas ao mar.
Para o resto dos océanos (Atlántico sur, Índico e Pacífico), nos que non hai unha cota de pesca establecida, si había unha cota de toneladas que Transición Ecolóxica estaba disposta a certificar. Non daba para cubrir o volume histórico de capturas, pero polo menos non era un veto como o establecido para a zona norte do Atlántico.
Ese recorte pola vía comercial levou aos palangreiros de superficie afectados a pactar unha especie de repartición informal e distribuír linealmente por barco o total establecido polo departamento de Ribeira. Saían máis ou menos a unhas 20 toneladas por buque no sur do Atlántico e a unhas oito no Pacífico.
Cando aínda estaban capeando eses atrancos, o Ministerio de Transición Ecolóxica cambiou de criterio e complicado aínda máis a xestión desta especie. E dun día para outro, sen avisar, denuncian os armadores. Porque foi a semana pasada cando os empresarios comezaron a ter problemas coas capturas do sur do Atlántico e o Pacífico. Non con todas. Ás que proveñen de augas internacionais, España non lles pon trabas e expide o certificado que permite o seu comercio internacional. Pero ese documento négase a aqueles exemplares que proceden de augas de terceiros países, nos que a frota galega faena legalmente no marco de acordo pesqueiros da UE con eses Estados. Transición Ecolóxica entende que deben ser o país terceiro o que expida o certificado CITES ás capturas que fai a frota española. E eses Estados estranxeiros descoñecen que o teñen que facer, á parte de que carecen de capacidade e, mesmo, de competencias para iso, apuntan desde Orpagu. E o peor de todo é que «en Aduanas dinnos que nin sequera así saben se poderían autorizar a entrada do produto», quéixase Parada. En definitiva, que no porto de Vigo hai xa unhas dez toneladas preparadas para a súa destrución. E outras tantas están en camiño dentro contedores ou alijadas nas adegas dos barcos.
Outra desfeita económica polos bandazos da Administración, aseguran. Unha interpretación que asimila esta especie mariña a un elefante de Botsuana A xerente de Orpagu cre que o problema que agora xurdiu co marraxo derívase de que se está aplicando a esta especie mariña unha interpretación que pode ser válida para un elefante de Botsuana, onde é Gaborone a que debe certificar a súa exportación. Pero, cando se trata dunha especie pesqueira, que toma a orixe do país de bandeira do barco non é tan sinxelo. Eses cambios de criterio e interpretación acenderon aos armadores. «Estamos fartos do acoso e derriba que está a sufrir esta frota, pero sobre todo estamos fartos da falta de respecto coa que a Administración está a tratar a un sector que demostrou a súa responsabilidade a todos os niveis», remacha Parada.
Porque o que está a facer é de todo menos sostible. E xa non só biológicamente. «O que é intolerable é que nos obriguen a destruír un peixe legal e que se atopa en perfectas condicións coma se fose droga, obviando a fame que hai no mundo», sinala o armador Miguel González Pérez, aludindo ao obxectivo de desenvolvemento sostible ( ODS) número 2, que é a fame cero. E é que «nin doalo déixannos», di a xerente de Orpagu. «Dispoñemos dunha licenza que nos permite capturalo. Se non temos ningún outro documento, nin información que nos indique o contrario, como imos saber que debemos tiralo pola borda? É un sinsentido», apunta José Mauri Gómez, armador de Orpagu.
Portos prohibe esta actividade en catro radas e permítea noutras cinco da ría de Pontevedra
Porto de Combarro.Ramón Leira
As confrarías da ría de Pontevedra son partidarias dunha ordenación da pesca recreativa que achegue seguridade aos recintos marítimos e á vez poña fin ás tensións que ás veces se produciron entre os pescadores deportivos entre si e tamén cos profesionais. A nova normativa de Portos establece que a actividade de pesca con cana poderá facerse sen ningunha restrición en Covelo (Poio) e con limitacións de espazo e de horario en Bueu, Campelo, Combarro, Aguete e Portonovo. Nas demais radas autonómicas segue vetada.
El patrón mayor de Bueu, José Manuel Rosas, indicó que en esta rada no es «gravoso» compatibilizar ambas actividades, «sempre que non interfiran no traballo dos barcos ou da lonxa». En la actualidad, la mayoría de los pescadores de caña se colocan en la rampa que mira hacia Pescadoira o en el muelle junto a la lonja. Si son respetuosos con las salidas y atraques de los pesqueros, Rosas cree que este es el ámbito adecuado para la pesca con caña. Sobre la prohibición de Beluso resalta que se dan otras circunstancias y apoya la exclusión de los recreativos porque las poteras quedan enganchadas en los pantalanes o dañan los motores de los barcos.
Iago Tomei, de Raxó, lamentou que Portos non consultase co depósito. En Combarro reclama que a asignación dun espazo para os pescadores recreativos acompáñese co respecto das normas por todo ese colectivo. Por exemplo, indica que os pescadores de cana « teñen prohibido entrar con motos non porto, pero ou fan igual e aparcan onde queren». César Rodríguez, de San Telmo, asegurou que « non trátase de amolar a ninguén», pero resalta que os deportivos teñen que respectar a actividade pesqueira e que isto non se cumpre sempre en Campelo.
En Portonovo, Juan José Bicada afirma que non ve mal que haxa un lugar específico «mentres non se metan polo medio» cando hai descargas e camións ao redor da lonxa. Por último, en Sanxenxo, Sauro Martínez precisou que hai queixas por falta de limpeza e o risco que supón que entre 25 e 30 persoas xúntense para pescar xusto debaixo do chafariz do porto, porque hai un risco para a seguridade.
Esixe que se analice o impacto e se establézan compensacións
O sector pesqueiro ha atopado un aliado na Comisión de Pesca do Parlamento Europeo. Os eurodeputados deixaron claro o bando no que están no debate do informe elaborado polo holandés Peter van Dalen, un documento que pide que o sector pesqueiro poida ter voz e voto cando se vaia a establecer un parque eólico mariño e que todo proceso vaia precedido dunha análise de impacto sobre a pesca e os seus efectos sobre as comunidades costeiras.
«Os pescadores deben ter unha voz e unha participación decisivas», dixo Van Dalen en declaracións recollidas por Efe.
David de Jorge será a nova imaxe da pescada de Cedeira. O Robin Food da cociña española ha pasado uns días pola vila ferrolá, coñecendo de preto á frota volanteira, ás familias que, desde os anos 60, xeración tras xeración souberon manter a esencia da arte de pesca máis sostible que existe na actualidade e que fai que desde que sae o barco a pescada estea na lonxa en menos de 24 horas, viva e coleando. Coñécea ben, ademais, porque a prepara nas cociñas que comparte por todo o mundo co seu socio e amigo, Martín Berasategui. A eles débelles a súa paixón por Galicia e os seus produtos, os veráns inesquecibles comendo empanada e pementos de Padrón e o maleteiro do coche dos seus avós que chegaba en vacacións ao País Vasco, cargado de pescada, queixo de tetilla e, de cando en vez, facíase oco para algunha torta de Mondoñedo. Estes días en Cedeira, recoñece que foron moi emocionantes.
-Volver a Galicia no teu caso sempre é volver a casa…
-É moi gratificante e veño sempre con moita ilusión, o meu pai era de Ferrol e eu son guipuscoano, de Fuenterrabía, así que son un home de porto. Estar preto dos armadores e pescadores é sempre moi emocionante. Como non vai estar boa a pescada con toda a xente que está preocupada por sacala da auga… Foi realmente emocionante e máis dun chorou cando visitamos a lonxa.
É moi difícil ver a un pastor vasco ou a un mariñeiro emocionarse. Eu dicíalles que dentro do que significa o meu traballo de cociñeiro, eles son claves para min. É incrible ver como conservaron de xeración en xeración ese agarimo e profesionalidade, son moitos anos como volanteiros xa que se iniciou nos anos 60. Cando vas a Cedeira e coñeces aos seus pescadores entendes por que a pescada é boa.
A volante é un sistema de pesca que permite que en menos de 24 horas estea en terra e iso é un luxo. Ata o punto que ás veces a xente compra por internet pescadas que aínda non saíron da auga. – Tes a sensación de que ás veces non valoramos o que temos? – Claro. Estamos todo o día encomiando o estranxeiro e o de fóra parécenos mellor, pódoche dicir que ao ancho e longo de toda a costa España é un paraíso, estamos rodeados de persoas moi profesionais. Xente que se bate o cobre para que os cociñeiros podamos facer o noso traballo. Non comín outra pescada mellor que a de Cedeira, día tras día vas dado conta de que nunca baixa a calidade.
Son moi apaixonados do que fan, sáelles o brillo no ollo cando falan da mar, do gratificante que é a auga coas súas familias despois de varias xeracións. Explícanche o que hai baixo o mar, saben exactamente onde hai que botar as redes. Un señor comentoume que o seu avó dicíalle sempre que o volante había que botala na praza maior o día das festas cando está todo o mundo reunido… saben perfectamente o que fan. – Por que crees que é mellor a pescada de Cedeira que outras doutras zonas? – A pescada de Cedeira é única pola arte de pesca, polo volante. Non deixa de ser unha verdade que o petisco no anzol é un bicho morto. A pescada de aquí, en cambio, vai detrás do cebo vivo, e é moito máis sa.
Hai un curto espazo de tempo para adquirila, porque chega a porto e non pasa nin 24 horas no barco. Cando estás na confraría, e ves as caixas de pescada brillantes, alucinas. A evisceran ao momento para que dure máis, hoxe en día esa carne branca non é tan fácil de ver. A pescada é a gran dama da cociña española; é un produto que está no receitario tradicional de toda a vida. -Como a preparas ti? -A pescada é como un porco ibérico, ten cortes distintos, o cocote paréceme básico para unha caldereta de patacas ou unha sopa de peixe. A cococha de pescada, por exemplo, é o bocado típico no País Vasco e con salsa verde está impresionante.
A xelatina da pescada liga esa salsa e converte un “refugallo” dun peixe nun prato para axeonllarse #ante unha salsa verde. En lombos con ajada, rechea ou en escabeche as posibilidades son moi variadas. A min encántame en salsa verde con ameixas ou os lombos rebozados en ovo batido, sen fariña, que se friten en aceite de oliva moi suave… unha pescada rebozada non ten rival! -Influíron as túas raíces galegas na túa maneira de interpretar a cociña? – Influíron moitísimo, teño moita sorte porque a miña nai era guipuscoana e os meus avós e o meu pai de Ferrol. A miña infancia é unha constante viaxe a Galicia. Recordo que cando os meus avós viñan vernos a Fuenterrabía viñan co maleteiro cargado de pescada, o meu pai xa naquela época dicía que a pescada galega non tiña nada que ver coa do Cantábrico.
Traían pementos de Padrón, que na España de 1978 eran súper descoñecidos fóra de Galicia. Tamén traían o queixo de tetilla de toda a vida, queixo de nata que a miña avoa lavaba con lixivia. Paraban en Modoñedo e traían a torta e ás veces tamén filloas de sangue e empanada de bacallau con pasas. O meu ADN como cociñeiro e a paixón ma inocularon os meus pais e os meus avós. – Empuxounos a pandemia ao público en xeral a valorar máis a cociña? -Creo que foi un espellismo, porque non nos quedou máis remedio que quedarnos na casa, e algúns, mesmo, descubriron a cociña. Quero pensar que unha pequena minoría non o esquecerá, e daralle máis importancia á cociña. Un dos grandes males da nosa sociedade é que a xente ás veces esquécese para comer, o sector primario está moi mal. Porque en casa dáselle máis importancia a outras cousas que á alimentación.
Bótase en falta cultura da calidade -e non da exquisitez-, poñer os garavanzos en remollo, que estea o frutero ben fornecido… deixóuselle de dar importancia a eses pequenos detalles. Témoslle que dar esa educación aos rapaces, para que se críen nun ambiente de calidade. O meu pai cambiaba pouco de coche porque prefería gastar en comer ben e en froita fresca. – Como é traballar con Martín Berasategui? – É un auténtico luxo, un soño cumprido. Admireille desde crío e sempre quixen entrar na súa cociña. Sepárannos dez anos e nos habemos convertemos en socios, aínda que antes somos amigos e confidentes. Martín é un xenio. A súa parte humana é brutal, porque é un disfrutón, un apaixonado e un chiflado do que fai. Sorpréndeme cada día, que capacidade ten de gozar co seu curro e de ter un equipo ao que transmite cada día toda esa ilusión. Ponche sempre o anaco máis grande de comida. Nace un tipo como el cada certos anos. Está a vivir un momento moi doce, está máis satisfeito que nunca e vai ter a súa primeira neta. Cando naza Xara terémola na súa trona nas cociñas, será moi estimulante.
O recoñecido chef guipuscuano, novo embaixador da marca DoNorte
Ao chef guipuscoano David de Jorge fáltanlle palabras para eloxiar a pescada de volante de Cedeira, que se comercializa, desde hai un ano, baixo márca a Pescada DoNorte: «É un peixe moi elegante, moi sutil, a dama dos mares».
O cociñeiro, socio de Martín Berasategui, en cuxos restaurantes se serve este produto, é o novo embaixador da pescada que capturan os volanteros da confraría de pescadores de Cedeira. Que a distingue? «Ten a paixón que destila esta xente, chiflada polo mundo do mar, patróns que se emocionan contándoche que levan xeracións largando o volante en zonas moi concretas. E a arte que utilizan, o volante, que selecciona os mellores exemplares», subliña De Jorge.
Como chef e como comensal, recoñece que «é a mellor pescada» que probou, como a que levaban os seus avós da Coruña no maleteiro nas súas viaxes a Euskadi: «Pasa moi pouco tempo na auga, deseguido chega a porto, os barcos saen pola noite e a media mañá xa está na lonxa. Cando a vía [onte], con exemplares de dez ou doce quilos, esa pel tersa… Son pescadas prietas, moi seleccionadas, sen golpes, moito máis brancas do habitual, moi elegantes en sabor…». Pero se algo lle sorprendeu, na súa visita a Cedeira, foi «o mimo e a profesionalidade» con que a tratan os pescadores. E na cazola? «É un produto moi versátil, que funciona na tixola, rebozada, á brasa, cocida, en empanada, escabechada, no microondas… Adáptase moi ben á alta cociña e á cociña doméstica, os grandes mestres dedicáronlle grandes pratos e as nosas nais e avoas acomódana de moitísimas formas», destaca, seducido pola Pescada DoNorte, por Cedeira e, sobre todo, polas súas xentes. De Jorge quere recoñecer o traballo de quen captura o peixe: «Sen eles, os chefs sómonos ninguén. Deberían estar orgullosos […]. Algunha bágoa vi cando llo dixen, o venres».
En apenas un ano, o tempo transcorrido desde que un grupo de armadores do depósito cedeirense e a empresa comercializadora de peixe e marisco Juan García Pesca crearon a etiqueta Do Norte, «logrou posicionarse como un referente no mercado nacional», subliñan. «A marca naceu para identificar a orixe do noso produto, a pescada máis fresca do mercado, porque a pescamos na nosa costa e o mesmo día trasladámola ao momento de venda», remarcou Juan García. As capturas dos barcos agrupados en DoNorte representan o 90 % da pesca de pescada en Cedeira e preto do 30 % da que se extrae con esta arte a nivel nacional. DoNorte véndese en grandes superficies de todo o territorio español: Vegalsa-Eroski (Galicia, Asturias e Castela e León), Upper Murcia- Sparsureste (Albacete, Alacante, Almería, Selecta e Murcia), Luís Piña-Máis e Máis Andalucía (Xaén) e Supermercados Pedra (Andalucía), entre outros. E prepárase en restaurantes de alta cociña como o Martín Berasategui de Lasarte- Oria, con tres @estrella Michelín, ou o que abriu en Mallorca, O Txoco de Martín, e o Dous Escarvadentes, en Barcelona, cunha estrela. De Jorge insistiu onte en encomiar «a paixón» dos volanteros de Cedeira, «que saben cal é a arte adecuada para sacar os mellores exemplares de pescada».
Hoxe levántase a veda do crustáceo, que este ano regresa acompañado do lubrigante en lugar do polbo, que volverá o 5.
Tras medio ano desaparecida, a nécora de augas galegas regresa a partir de hoxe aos mercado. Levantouse a veda que, como cada ano, arrincou en véspera do día de Reyes, data na que, de novo, volverá prohibirse a súa captura. A diferenza de anos anteriores, esta vez a nécora volverá a acompañada do lubrigante e non do polbo, cuxo arrinque de tempada adoitaba facerse coincidir. No caso do Lumbrigante, o seu período de captura será máis amplo: ata o 31 de marzo.
As regras que marcarán a explotación da nécora foron publicadas o martes no Diario Oficial de Galicia (DOG). Estas marcan que o horario de rebaixa das nasas -de nécora ou camarón- será nocturno, aínda que recolle excepcións para as rías de Arousa e Vigo e parte da de Pontevedra, nas que se poderán calar de día. Iso si, se se elixe o diúrno, renúnciase a largar pola noite e viceversa. Ademais, as nasas deberán ser traídas a porto todos os días, non poden quedar caladas como ocorre nalgunhas zonas coas de polbo.
Límite de nasas
Tamén está limitado o número de nasas por tipo de embarcación e tripulantes. As máis pequenas -menos de 1,74 GT (toneladas de arqueo)- levarán 75 nasas por mariñeiro ata un tope de 225. As de ata 4,24 GT embarcarán 125 nasas por buque e 75 por tripulante sen superar un total de 350. Ata 20 GT, son 200 por barco e 75 por tripulante cun límite de 450 nasas e as restantes, de maior porte, terán asignadas 250 nasas por embarcación e 75 máis por tripulante sen pasar as 550. Ese é o único tope que aparece no plan experimental da especie, debido a que non hai máximo diario de capturas. Segundo explican desde a Consellería do Mar, a situación biolóxica da especie non fai necesario interpoñer un límite diario de capturas e tan só actúase ao impoñer un número determinado de trampas por barco.
A nasa, sexa de nécora ou de camarón, é a arte que se adoita empregar para capturar o crustáceo. E non difire tanto da de polbo. Por iso que é posible que algún caia na trampa. Se iso ocorre no anexo III, que é a zona máis interior das rías, haberá que liberalos. Se sucede fóra, poderán desembarcarse a partir de que se levante a súa veda -o luns que vén-, sen superar os 35 quilos do tope máximo establecido no Plan experimental para a xestión do polbo ( Octopus vulgaris) con nasa para a campaña 2021-2022 por embarcación e día como especie accesoria. Do 1 de setembro ao 5 de xaneiro, este tope será como máximo de 50 quilos por embarcación e día como especie accesoria.
A Comisión alivia os temores dos eurodeputados españois
e. abuín redacción
Cos circunloquios aos que afai, a Comisión Europea deu onte a entender que defende a continuidade das exencións fiscais ao combustible pesqueiro que actualmente ampara a normativa comunitaria.
Iso si, sempre que haxa a máxima transparencia sobre os incentivos que se conceden e que non haxa discriminación entre países e augas. Así o explicou onte o negociador xefe da reforma da Organización Mundial de Comercio (OMC), Ignacio García Bercero, aos eurodeputados da Comisión de Pesca, que deixaron patente a súa inquietude polo que a última proposta da presidencia en relación aos subsidios pesqueiros poida afectar o Fondo Europeo Marítimo da Pesca e a Acuicultura ( Fempa) e, en especial, ás axudas ao combustible que empregan os pesqueiros.
En principio, non deberían estar tan preocupados, porque os que se pretenden erradicar son os subsidios que poidan alentar a sobrecapacidad, a sobrepesca ou a pesca ilegal, non declarada e non regulamentada (pesca IUU, polas súas siglas en inglés).
O concepto clave é a sustentabilidade e diso deu sobradas probas a UE. Se o funcionario da DG- Trade (Dirección Xeral de Comercio) tratou de tranquilizar esa inquietude, pola DG- Mare (Dirección Xeral de Asuntos Marítimos e Pesca) fixo o propio Veronika Veits, que asegurou que se pretende que «o sistema de exencións fiscais siga» en vigor e que nas negociacións preocuparanse por que se eliminen só os subsidios daniños e protexer o Fempa, que non son contraproducentes.
Preocupación con selo español
Foron os eurodeputados españois da Comisión de Pesca os que máis inquietude mostraron respecto diso: Gabriel Mato, Paco Millán (PPE), Clara Aguilera (PSE), Izaskun Bilbao ( Renew Europe)… Tal é así, que o español García Bercero pasouse ao castelán na súa segunda intervención para responder as cuestións. Todos eles defenderon a continuidade das exencións fiscais ao combustible, así como as que se definiron para o novo fondo estrutural da pesca. «A frota comunitaria xa asumiu unha importante redución do esforzo e traballou moito en busca da sustentabilidade», expuxo Aguilera. Pola súa banda, Millán Mon sinalou que «o sector pesqueiro europeo é xa o máis regulado e o máis sostible do mundo e o obxectivo das negociacións na OMC debe ser una garantir a igualdade de condicións no plano internacional, para que os operadores europeos poidan competir cos de terceiros países en condicións xustas».
Conferencia ministerial en xullo para pechar este ano
O asunto de retirar os subsidios que alente a sobrepesca leva coleando anos. Tantos como 20. «Choveu», comentou García Bercero. E parece que agora se está na recta final. Ou debería. Ese broche debería poñerse en Xenebra, na convención fixada entre o 20 de novembro e o 3 de decembro. Pero hai un paso intermedio: o 15 de xullo. Aí celebrarase a conferencia ministerial na que se fixarán as posturas sobre o texto da presidencia.Palabras descoñecidas.
Planas dí que a frota manterá os seus cupos de Pescada, Meiga e rape, e freouse o recorte do ollomol.
Di o ministro de Agricultura e Pesca, Luís Planas, que o preacordo sobre TAC (totais admisibles de captura) e cotas que a Comisión Europea ha alcanzado co Reino Unido é positivo para España, xa que a frota española poderá seguir «faenando con normalidade e seguridade en augas británicas». E haberá que crelo, porque, en realidade, aínda non se concretaron as cantidades de pactadas entre os outrora socios de cada un dos máis de 70 stocks que comparten. Non o fixo Planas, nin ningún outro ministro, nin sequera o portugués, que actuou de portavoz como presidente de quenda: «Este acordo senta un sólido precedente para futuras negociacións co Reino Unido sobre posibilidades de pesca; brinda claridade e estabilidade aos pescadores, á vez que garante que os recursos mariños síganse utilizando de maneira sostible», dixo Ricardo Serrão Santos. Sostible porque se tomou sobre a base das recomendacións do ICES (Consello Internacional para a Exploración do Mar).
Comisión especializada
Tamén anunciou que en breve poñerase en marcha a comisión especializada incluída no acordo de desconexión específica para velar polo cumprimento dos acordos en materia de pesca.
Polo que trasladou o Ministerio de Agricultura nun comunicado, a frota que faena en Gran Sol manterá as súas cotas de captura para este ano no caso da pescada, o rape e o galo, principais especies obxectivo para os barcos galegos. Pero se iso é, a xuízo de Planas, positivo, máis o é que se mantiveron os TAC naquelas especies que poderían supoñer un problema de estrangulamiento pola obrigación de desembarque. É o caso do ollomol e do bacallau do oeste de Escocia e do mar Céltico, para o que se propoñía un recorte que podería dar ao traste coa actividade da frota española.
Celeridade
Una vez pechado este capítulo -que aínda está pendente de aprobación polo Comité de Representantes Permanentes ( Coreper) e da firma oficial-, agora o que se necesita é celeridade, a «maior posible» para traspoñer os resultados aos regulamentos de TAC e cotas anuais, algo imprescindible «para dar a necesaria seguridade xurídica ás frotas». O ministro español ha resaltado o esforzo realizado pola Comisión Europea para conseguir pechar este difícil acordo despois de cinco meses de negociacións. Complicado porque foi preciso non ceder á tentación de chegar a acordos parciais con determinados países membros, unha situación que «non era aceptable», segundo Luís Planas e á que España opúxose con rotundidade. Desta maneira, Planas cre que este acordo volve constatar que a unión é a principal forza dos socios europeos. Un poder que está por ver se agora trasládase outros ámbitos, como a resposta #ante a decisión de Noruega de autoasignarse cabala á marxe da UE como antes fixera coa repartición do bacallau.
A Conselleira do Mar carga contra a «inxerencia» do Goberno central e a oposición afea que esté cómoda nunha guerra «estéril».
Imaxe de arquivo. A Conselleira de Pesca, Rosa Quintana co Patrón Maior da Confraría de Pescadores de Cedeira na súa visita ao Porto de Cedeira o pasado mes de xaneiro.
O recurso xudicial interposto polo Ministerio de Transición Ecolóxica contra o Plan Xeral de Explotación Marisqueira de Galicia, baixo o pretexto de que non solicitou un informe que Madrid considera preceptivo e vinculante sobre a incidencia do plan no dominio público marítimo-terrestre, motivou este martes a comparecencia parlamentaria da conselleira do Mar, Rosa Quintana, quen acusou abertamente ao Goberno central de « inxerencia» ao invadir competencias exclusivas da Xunta, á vez que deslizou que tras o recurso hai un intento de quitarlle as concesións marisqueiras e autorizacións de que gozan as confrarías de pescadores.
« Teño un temor que espero que non se cumpra», advertiu Quintana desde a tribuna de Ou Hórreo, que consiste en que o Goberno central está a esixir á Xunta que tramite un informe que nunca antes requiriu cun único propósito: o de « derrogar as concesións e diferentes autorizacións dás confrarías de Galicia». «Se, se, bote a man á cabeza, pero eu teño ese temor», espetoulle ao socialista Julio Torrado, que escoitou as súas palabras cunha expresión de asombro.
E é que se algo fixo Rosa Quintana durante a súa intervención foi envolverse na bandeira do autogoberno, por unha banda, e en mostrar polo outro á Xunta como a única Administración que defende os intereses dun sector que considera modélico, como o marisqueiro, ás 8.700 persoas que viven desta actividade e os 94 plans específicos elaborados polas confrarías e asociacións que están incluídos no plan xeral agora impugnado por Madrid.
Non pasou por alto a conselleira as «consecuencias negativas para ou sector» que pode ter a batalla xudicial, pois se abre a posibilidade de suspender de maneira cautelar o plan vixente, o que « deixaría un baleiro legal e sen normas» que tiraría por terra o traballo desenvolvido polos produtores. Quintana acusou á ministra de Transición Ecolóxica, Teresa Ribeira, de levar a cabo todo este proceso « sen diálogo e froito dun intento de imposición». Ou a Xunta se avenía a solicitar o informe ou habería un recurso xudicial. Sen camiño intermedio. «*É unha imposición carente de sentido e de sustento», argüiu a conselleira, que con xesto irredento elevou o ton ao final da súa intervención: «insisten en pedir que presente ou papeliño —dixo,dirixíndose ao PSOE—- pois non ou vou a presentar!». E matizou acto seguido que facelo sería renunciar ás competencias exclusivas que ten Galicia en materia de marisqueo.
Os grupos da oposición non manteñen unha posición converxente neste asunto, pois o BNG coincide coa Xunta en apreciar unha clara « inxerencia» do Goberno central nas competencias galega, mentres o PSdeG reprochoulle a Quintana unha e outra vez que o PP non votase a favor, ata en dúas ocasións, dunha iniciativa para pedirlle ao Executivo de Sánchez que retirase o recurso. Agora ben, no que coincidiron BNG e PSdeG é en afear certa sobreactuación na responsable de Mar. « Fixo un mitin non que non imos a participar», reprochou Julio Torrado nunha brevísima intervención, antes de acusar a Quintana de estar instalada « na guerra» con Madrid. « Síntese cómoda na política partidaria», engadiu a nacionalista Rosana Pérez, quen afirmou que ao relato da conselleira « sóbralle victimismo e fáltalle convicción».
Desde o PP, Teresa Egerique botoulle un capote a Quintana cargando contra o PSOE por poñerse ao lado de Pedro Sánchez e non de Galicia, mentres ao BNG reprochoulle que optarse por « lavarlle a cara ao PSOE» cunha iniciativa na que pedían ao Goberno que retirase o seu recurso, si, pero admitían que a Xunta debería presentar un informe que o PP cre que non lle corresponde.
Decomisaronlle máis dun kilo de ameix nun dispositivo no que tamén interviu a Gardia Civil
Gardapescas de Cabo de Cruz MARCOS CREO
O sábado ás 17.30 horas, na praia do Chazo, os Gardapescas de Cabo de Cruz que estaban de servizo tiveron un atropelo cun furtivo que, ao parecer, xa non é a primeira vez que capturan marisco. O home non era moi favorable a cooperar e negouse a saír da praia. Cando quedou sen o bivalvo que collera, cuxo peso superaba lixeiramente o quilo, ameazou contra os gardas e incluso colleu unha pedra. O choque entre o pescador e o mariscador ilegal foi aumentando de ton e o home, segundo a denuncia presentada na Garda Civil polos traballadores da confraría, atacounos. Os gardas rurais optaron por inmobilizar as mans con grillóns, mentres avisaban á Garda Civil. Durante esta actuación houbo unha loita entre vixiantes e furtivo, que se negaron a obedecer as ordes.
Xa inmobilizado, os Gardapascas agardaron fóra da praia a chegada da Garda Civil para poñer ao furtivo á súa disposición. Cando chegou a patrulla, o home dixo que lle doía a espalda e pediu que o levaran ao hospital. Os axentes chamaron a unha ambulancia.
Link: www.lavozdegalicia (Somos Mar)
Un total de 18 mulleres da Confraría de Cedeira participan no programa de limpeza | concello
Retirar o lixo do mar e concienciar á sociedade sobre os efectos nocivos da contaminación no medio mariño son os obxectivos do proxecto "Mar Limpo" no que participa por segundo ano consecutivo a Asociación de Mariscador@s da Confraria de Cedeira.
Neste proxecto, 18 mulleres da Confraría de Cedeira participan especificamente durante 16 días de limpeza nas zonas dos bancos marisqueiros das praias da Madalena, Esteiro e Pantín, seguindo un calendario que se prolongará ata outubro. Ademais da retirada do lixo das zonas areosas, xesto que o alcalde, Pablo Moreda, agradeceu especialmente, os participantes darán charlas no CEIP Nicolás del Río e no IES Punta Candieira, nas que explicarán, entre outras cousas, como é o traballo de extracción de marisco e os factores que afectan á produción dos bancos, facendo fincapé nas terribles consecuencias da contaminación e as fórmulas que poden contribuír ao coidado do medio mariño.
O programa "Mar Limpo" é unha iniciativa promovida pola Consellería do Mar e financiada a través do Fondo Europeo Marítimo de Pesca, na que os traballadores reciben por cada día de limpeza unha cantidade equivalente á que recibirían por unha xornada laboral, calculada coa media ingresos anuais. A Cofradía de Cedeira foi das poucas de Galicia que o ano pasado participou na primeira edición deste programa.
Link: www.diariodaferrol.com
Parte do palangre do Punta Candieira entrou «por erro» en augas irlandesas
O “Punta Candieira” – FOTO: Pepa Losada
S.S.
REDACCIÓN / A VOZ
Irlanda liberou onte a Punta Candieira, o palangreiro con base en Celeiro que foi arrestado o 31 de maio despois de que un arrastreiro irlandés o denunciara o 28 de maio e que foi acusado o 3 de xuño de tres supostos delitos de pesca ilegal por liberar parte das súas artes nas súas augas territoriais, en Bantry Bay, en Cork. Mentres agardaba o xuízo, a empresa armadora publicou a fianza de 170.000 euros que a fiscalía irlandesa esixiu para responder polas condenas ás que se enfronta: multas de 135.000 euros, 60.000 por non aprehender a arte e 10.000 quilos de pescada a bordo e 5.000 custos.
Despois de pagar a gran garantía, o pesqueiro descargou onte as súas capturas no porto de Cobh, onde estaba o goberno de Dublín, e trasladounas por estrada a Celeiro (Viveiro), onde as poxará a próxima semana. Aínda que o barco e os seus quince tripulantes son libres, o Punta Candieira continuará en Irlanda ata o martes, cando o seu empresario comparecerá no xulgado penal de Cork como responsable dos delitos contra el.
"Lamentable" Desde a Organización de Produtores Pesqueiros do Porto de Celeiro, na que está integrado este palangreiro Gran Sol, o xerente Jesús Lourido insiste en criticar ás autoridades irlandesas porque, ao seu xuízo, utilizaron o barco como "chivo expiatorio dunha desorde interna ». Refírese ao conflito entre o Executivo irlandés e a súa flota pesqueira, inflamado porque os controis sobre a súa actividade intensificáronse por mandato da Unión Europea (UE), despois de que unha auditoría revelase importantes irregularidades na vixilancia nese país.
"É lamentable que o buque teña que esperar cinco días para que a fiscalía irlandesa decida, baixo a presión das redes sociais, un país que en vez de resolver os problemas da súa flota tenta distraer a atención creando inimigos non estranxeiros", declara. Jesús Lourido. Insiste en que Punta Candieira cumpre a normativa comunitaria, como demostra o feito de que estivese xeolocalizada permanentemente pola súa caixa azul. A falta dun choque entre o patrón dese palangreiro e o arrastreiro irlandés Lours de Mers, e sen o conflito interno en Irlanda, considera que a entrada "involuntaria" da plataforma de Punta Candieira en augas irlandesas exclusivas "sería resolto cun aviso ou Unha mala tempada porque os fetos demostran que se debe a un erro e non a unha actividade pesqueira ilegal ».
Link: www.lavozdegalicia.es
Representantes da baixura trasladaron á eurodiputada Clara Aguilera exemplos concretos do absurdo de algunhas das medidas do regulamento de Control Pesqueiro da que é ponente.
Xoan A. Soler
SOMOS MAR
Mentres a Comisión Europea puxo enriba da mesa a súa proposta de regulamento de control da pesca, non foi ata que o texto foi debatido e aprobado polo Parlamento Europeo cando a costa galega entrou en rabia contra medidas inaplicables nun sector como o Sector artesanal galego, con centos e miles de pequenas embarcacións, que funcionan moi preto da costa, algunhas sen ponte e sen apenas espazo a bordo, para ter que levar tabletas, ordenadores ou dispositivos electrónicos.
E como Bruxelas é algo etéreo, as confrarías personalizaron todo o seu malestar na eurodeputada socialista Clara Aguilera, non en van a relatora do informe sobre o que o Parlamento Europeo traballou para forxar a súa opinión, unha posición que pasa pola xeolocalización da costa. , a xeneralización do rexistro electrónico de pesca e das cámaras de televisión de circuíto pechado para algúns buques de máis de doce metros. E tamén porque antes de lanzar o seu informe visitaba Galicia e os pescadores artesanais o convidaron a vir aos portos e comprobar in situ o seu funcionamento. Non se achegou ao peirao.
Agora, con tanto ruído que fixeron, Aguilera aterrou esta semana en Galicia. Dixo que non entendía esa conmoción, ao cabo, a decisión normativa aínda non se tomou e non será, polo menos ata o ano que vén, calcula. Polo momento aínda falta a posición do Consello e, máis tarde, a negociación a tres bandas, que é o trílogo.
Esta vez darase conta de por que unha medida de control como a proposta de Bruxelas é absurda. Sábeo pola boca dun percebe, a patroa máis vella de Baiona, Susana González, que explicou que como están vestidos é imposible que salte ás rochas cunha tableta no neopreno. E se non é imposible, é perigoso. Ela sábeo por unha mariscadora que xa fan ese rexistro de pesca que queren facelos cubrir pero doutro xeito, pasando por un punto de control antes de que as capturas acaben na lonxa, onde xa envían os datos a as autoridades pesqueiras.
Tamén o sabe polos pescadores que, como di o patrón maior de Ribeira, José Antonio Pérez, «se traballamos un ou dous bandos, as mesmas áreas, as mesmas artes, non imos a Portugal nin a Marrocos , non imos traballar ao mesmo tempo. lado da costa e nunca se perdeu ningún barco polo que tivemos que estar situados ». Todos intentaron transmitirlle a Aguilera que non rexeitan o control, senón ese control que Bruxelas quere encaixar nun sistema que, din, funciona. Quizais coa aprobación en Europa do control ao que están sometidos, din, sería suficiente para evitar semellantes disparates.
Aínda que nada cambiou e o regulamento de control pesqueiro segue en tramitación, polo menos agora teñen o compromiso de que o relator do informe loite por introducir unha excepcionalidade para a frota artesanal galega. As confrarías esperan que para todas elas, non só para os de menos de oito metros, ao cabo, "unha obra de 8,5 hectáreas xunto ás mesmas artes que a 8 e por que hai que localizar unha ha e outra non?"
Link: www.lavozdegalicia.es
No pleno aprobouse unha moción da confraría en contra das medidas de control previstas
Xosé Cheda
A corporación municipal de Cedeira aprobou a moción presentada polo patrón maior da confraría, Eduardo González, e defendida no pleno polo alcalde, Pablo Moreda.
O Concello rexeita a aplicación do novo regulamento de control da Unión Europea para a flota artesanal. O instou á UE a preocuparse por mellorar as condicións de traballo, a formación ou os prezos.
Esta acción é parte do proxecto de recuperación dos bancos marisqueiros
Agrupación de Mariscador@s de Cedeira
A Agrupación de Mariscador@s de Cedeira, que reúne a profesionais deste concello e do veciño Valdoviño, continúa cos traballos de eliminación de lixo mariño, dentro do proxecto de recuperación de bancos marisqueiros. O luns desprazáronse á zona do Funil, en Pantín, de onde extraeron máis de 1.600 quilos de residuos, a maior parte de madeira (1.500 quilos), pero tamén restos de plástico, metais ou téxtiles e caucho. A seguinte saída terá lugar hoxe e mañá, arredor de Vilarrube.
O Concello de Valdoviño lembra que o principal obxectivo desta actividade é “retirar o lixo mariño, do sector pesqueiro, de vellas artes ou embarcacións e de orixe cidadá”.
Os participantes clasifican os residuos e o Concello xestiona.
A Consellería do Mar apoia esta iniciativa da confraría cedeiresa, financiada polo Fondo Europeo Marítimo e de Pesca. A seguinte saída terá lugar hoxe e mañá, arredor de Vilarrube. O Concello de Valdoviño lembra que o principal obxectivo desta actividade é “retirar ou lixo mariño, do sector pesqueiro, de belas artes ou embarcacións e de orixe cidadá”. Os participantes clasifican os residuos e o Concello xestiona. A Consellería do Mar apoia esta iniciativa da confraría cedeiresa, financiada polo Fondo Europeo Marítimo e de Pesca.
Aquí traio este relato, i escóitenme compañeiros, da batalla que libramos en Cedeira os percebeiros.
Porto de Cedeira
O 1 de xuño de 1999, os percebelleiros de Cedeira combateron a súa revolución particular enfrontándose ás forzas de seguridade nun día que aínda hoxe, 19 anos despois, mantén feridas abertas nunha especie de "guerra civil" que separou a familias e veciños. A historia da batalla campal que asediou a cidade durante dúas horas mentres as campás da igrexa de Santa María soaban "como antigamente" para convocar á xente, non obstante permanece gardada nun caixón, coma se agardase o tempo para fixala. carga das cicatrices.
A canción Que non volvan! de Os Cempés, escrito por Serxio Ces, que viviu ese 1 de xuño en primeira persoa, acompañaranos a reconstruír unha historia da que poucos Cedeireses queren falar. «Fun un shock para a xente. É porque non se vai engadir que pasan xeracións. Aquel día vin a todo o mundo aquí para axudar porque entendían que detrás de dúas empresas e actividades hai xente, e aquí prexudicouse moito aos percebelleiros e ás súas familias ”, di un traballador do mar que prefire non mencionar o seu nome.
Ten claro que "hoxe seguimos pagando as consecuencias" e a patrona principal da Confraría, Lucía Villar, corrobórao: "Iso non se esquece. Non hai ningunha reunión na que non se mencione o tema. Eu mesmo tentei negociar varias veces con Cariño, a última hai escasamente oito meses, pero estano moi ben así e non hai interese en cambialo ", di. Non obstante, a unión que os cedeireses demostraron ese día é outro símbolo do orgullo que senten os habitantes dunha cidade polo seu pequeno país que, malia os retos, segue a ser Mariñeiro.
Traballábamos de sempre, desde os pais dos meus abuelos, e agora véñennos decindo: «aquí non poden collelos»
Para comprender os acontecementos dese 1 de xuño, temos que remontarnos a outubro de 1998, cando a granxa Cariñés, da que só vivían unhas poucas familias naquel momento, comezou as negociacións co obxectivo de aprobar o seu propio plan de percebe. Ata agora, os percebeiros dos concellos da zona extraían libremente os mariscos da costa, organizándose segundo os refuxios e as fases de crecemento en cada cantil ata Estaca de Bares.
Foi a principios de xaneiro de 1999 cando a Xunta de Galicia deu luz verde ao documento presentado por Cariño, deixando aos percebelleiros incapaces de extraer, entre outros, o banco Os Aguillóns, o máis frutífero da costa de Ortegan. Comezaron entón as súas mobilizacións, manifestándose en Santiago de Compostela e encerrándose nas oficinas da Delegación de Pesca situadas na praza de España, para desafiar posteriormente ás autoridades indo a cazar percebes ás zonas prohibidas.
O día anterior á batalla, o 31 de maio, presentáronse unha trintena de barcos por extraer percebes dos penedos cariñeses, pero a Garda Civil non puido evitar que os 350 quilogramos cos que chegaron a porto se vendesen na lonxa, como e como La Voz de Galicia colleu. Pagaron de 2.000 a 6.500 pesetas o quilo, pero a diferenza dunha venda normal, os percebelleiros repartían os beneficios por igual. Así comezou a súa pequena gran revolución.
Oíndo estas palabras e ó non deixaren vendelos, fixemos unha xuntanza, ordenamos en comelos.
Xa estando o pobo reunido, hasta o último meniño, démoslle lume ós percebes, pan e cántaros de viño.
Á mañá seguinte, ás dez da mañá, cincuenta barcos saíron do porto de Cedeira, con preto de 200 persoas a bordo, dirixíndose aos seus ansiados Aguillóns. "Xa non me houbo unha pano movido porque Garda Civil subiu a un barco, polo que deixamos de traballar e traballamos todos xuntos", lembra Serxio Ces, que estivo á fronte da asociación de percebelleiros en dúas ocasións. «Cando volvemos por detrás, fomos a un barco da Xunta e máis a Garda Civil, pedindo percebes, xiramos e enfrontámonos a eles, polo que tivemos medo».
Cando chegaron ao porto, sabían que non podían vender os percebes porque eran ilegais e enfrontábanse a unha nova multa, polo que tomaron unha decisión: «coma nós e ao carallo», resume Ces, explicando que «tinguimos viñedo da Festa do Percebe e pan ». Nese momento os gardas agardaban reforzos e as campás fixeran que todo o pobo chegase ao peirao.
Á mañá seguinte, ás dez da mañá, cincuenta barcos saíron do porto de Cedeira, con preto de 200 persoas a bordo, dirixíndose aos seus ansiados Aguillóns. "Xa non me houbo unha pano movido porque Garda Civil subiu a un barco, polo que deixamos de traballar e traballamos todos xuntos", lembra Serxio Ces, que estivo á fronte da asociación de percebelleiros en dúas ocasións. «Cando volvemos por detrás, fomos a un barco da Xunta e máis a Garda Civil, pedindo percebes, xiramos e enfrontámonos a eles, polo que tivemos medo».
Cando chegaron ao porto, sabían que non podían vender os percebes porque eran ilegais e enfrontábanse a unha nova multa, polo que tomaron unha decisión: «coma nós e ao carallo», resume Ces, explicando que «tinguimos viñedo da Festa do Percebe e pan ». Nese momento os gardas agardaban reforzos e as campás fixeran que todo o pobo chegase ao peirao.
«Estiven un ano á miña porta, muller, xente maior ... Eu lembro a Tucha da Pirucha ofrecéndolles percebes aos policías porque non sabían nin o que ía pasar despois, tal cousa nunca viraría. Os meniños estaban abertos con escopetas ", di. Outro percebelleiro, Luis Pérez, tamén engade que os barcos que pescaban fóra regresaron á vila para prestar o seu apoio. El mesmo recoñece que ese día «non houbo mortos porque Deus non o quixo».
Aquí non comen percebes, requisámoslle o marisco, temos que levalo axiña pra que cene o ministro.
Os percebes son do pobo, e os estamos disfrutando, mais se queredes levalos aquí estamos esperando.
Cando chegou a policía antidisturbios, os mariscadores xa se armaran con troncos de eucalipto e estaban atrincheirados na lonxa. Os policías derrubaron a porta do bar contiguo e acordaron. Serxio Ces lembra aquel día coma se fose onte e comenta que “comezaron a disparar pelotas de goma e caían contra a xente, pero tamén compartimos que parar. Quitáronnos gas lacrimóxeno e houbo tivo que facelo ».
«Viñedan para requisar os percebes, pero non cociñamos metimoles na cámara a longo prazo e non os levamos. Souben que había un home maior que ten unha discapacidade e non é parou, dálle moito pano. Repartiron moitos anfitrións. Chocamos as botellas de viña e tirámolas. Ao principio pensaron que eran cócteles molotov. Caeulles unha chuvia de vño ... », ri Ces. Beni Martínez tiña só 15 anos ese día, pero nunca o esquecerá.
«Dixéronnos que había un movemento no peirao e fun alí na moto. Tiña moito medo. Lembro aos antidisturbios disparando bolas de goma, ás barricadas ardentes e a nós no castelo lanzando pedras e todo o que puidemos atopar á man contra a policía. Foi unha batalla campal. Non miraban se eras un neno ou un home maior, trataban á esquerda e á dereita. Tiñamos medo, moito medo. De feito coñezo a unha persoa que, despois de golpear unha pelota, tivo problemas nos riles. Belén Bustabad, que agora traballa na lonxa, non dubida en describir o sucedido como "unha pequena guerra civil tremenda".
Cargaron as escopetas, empezaron paus e tiros, non perdoaron a naide, nin sequera aos cativos.
Xa despois de dúas horas, de batalla cos bandidos, fóronse coas mans baleiras e os percebes os comimos.
«Tinte ou pobo pechado, non podías desfacerche. Cando quedaron sen munición, marcharon devastándoo todo, despois de dúas horas, pero non tiñamos ganas de celebrar nada. Houbo unha ferida, unha indignación total e medio ano que podería pasar despois. Eramos coma zombis. Eu non dormín esa noite », asegura Serxio Ces. Ao día seguinte, 2 de xuño, uns 3.000 cedeiristas manifestáronse desde Praza Roxa en apoio dos percebelleiros e condenando as cargas policiais.
Ces admite que houbo quen quixo desafiar de novo a lei e outros que non, pero «comprobaron a información de que había un oficial de policía que se apoderaba de Cariño, que había un exército de foros e pensamos que eran capaces de queimar Vila. , polo que asumimos e comezamos como negociacións ». «Non se fixo ben, temos que sentarnos a negociar sendo máis humildes e dialogando, en beneficio de todos, de Cariño e nós», resume.
Para Luis Pérez, “foi culpa dos administradores, dous xefes e dous secretarios. Fixeron ou que lles deu gañar. Poderían arranxar para non rematar coma nos que estamos nos nosos lugares. Querían vender só aquí e Darling tamén quería ou lles daba o léxico. Daquela houbo moita xente da vila that were for alí coas boats and today in day passes tamén. Hai que vivir e eu son duro ", di.
De feito, daquela había en Cedeira quen non perdoaba aos veciños que se uniron á confraría cariñesa. "Iso foi egoísmo", describe Ces, lamentando que "hai moitos anos sentín dicir aos demais que eran os meus amigos. Hai xente que nin os bos días me dá ». Ese día despois comezou a compoñer a canción, «vomitei toda a raiba», explica o compoñente de Os Cempés, que tamén publicou outra canción dedicada aos eventos, o 1 de xuño en Cedeira, na que se poden escoitar os audios orixinais de ese día: «Aquí podes ver, Cedeira en pé».
Fraga estivo en Ferrol
O que daquela era presidente da Xunta de Galicia, Manuel Fraga Iribarne, estivo este 1 de xuño na cidade naval asistindo á inauguración de Diario de Ferrol. Para Serxio Ces, é "indignante" que o alcalde cedeirés, o popular Leopoldo Rubido, non collera o teléfono para deter as cargas policiais. A prensa informa que o concelleiro emitiu un comunicado criticando as accións dos antidisturbios, pero para os veciños non foi suficiente.
Pola súa banda, o delegado do Goberno en Galicia, Juan Miguel Diz Guedes, asumiu a responsabilidade do sucedido alegando que a policía se defendía da "agresividade do marisco" e que só querían que non se cometera unha ilegalidade co percebe roubado , pero que tiveron que soportar ante a "actitude rebelde e desobediente" dos percebelleiros. O PSdeG e o BNG presentaron daquela tres peticións para comparecer no Parlamento polo sucedido e esixiron unha explicación ao ministro do Interior.
«Ninguén pode vivir xa do percebe»
Ces no lo duda: «para vivir agora do percebe tes que furtivear, non queda outra. A maioría temos outros traballos porque xa non da», sentencia. Luis Pérez está de acuerdo y añade que «os bancos esquílmanse máis ca nunca». El más crítico con las consecuencias de la prohibición impuesta por Cariño es el percebelleiro que prefiere mantenerse en el anonimato. «Dividiron a costa de tal maneira que o prexuizo foi para todas as confrarías. A día de hoxe unhas zonas están sobre explotadas e noutras estase maleando o percebe por falta de explotación», explica.
Para él todo fue «unha cagada da Administración, unha decisión sin asesorarse por profesionais do sector». Afirma que «agora non está contento ninguén. Antes o propio mar organizaba aos percebelleiros, se abrigaba ían cara un sitio ou outro. Hoxe hai zonas nas que non se deixa medrar o percebe e outras nas que maléase porque non se fai unha extracción continua e tira ao largo, sendo de baixa calidade».
«O que se conseguiu foi enfrontar a veciños e familias, crear un mal ambiente no sector e un prexuizo económico moi importante. Antes había máis xente que ía ao mar e o recurso daba para todo o mundo. Agora todos tivemos que diversificar. Seguimos pagando as consecuencias desa decisión». Ninguno de los tres se arrepiente de haber luchado ese día y volverían a hacerlo. Volverían, sin dudarlo, a navegar hasta Os Aguillóns y a atrincherarse en su particular Revolución de los Percebes.
esta conclusión lles deixo, que me escoiten eses pillos, que os paus a min non me doen se é polo pan dos meus fillos.
Os científicos do IEO conseguen reconstruír a historia evolutiva da especie a partir de mostras dun museo
Pescada da Volanta de Cedeira
SOMOS MAR
A primeira pescada nadou en augas de Norteamérica no Oligoceno Medio. É dicir, hai 30 millóns de anos, que é cando datan os primeiros fósiles de pescada e cando comezaron a aparecer ecosistemas similares aos actuais.
Este é o resultado da investigación realizada por científicos do Instituto Español de Oceanografía (IEO), en colaboración coa Universidade de Vigo, a Universidade Autónoma de Barcelona e o Instituto de Ciencias do Mar tamén desa cidade (ICM-CSIC). O equipo realizou unha análise xenética de 1.205 exemplares de pescada de todo o mundo e isto permitiulles reconstruír a historia evolutiva dun peixe común en todas as lonxas e menús diarios.
Nesta viaxe ao pasado, os investigadores comprobaron mediante análise xenética que a pescada máis antiga do xénero é a norteamericana (Merluccius bilinearis). Isto, segundo a versión dos científicos, debeu estenderse desde Groenlandia cara ao sur, a través dun océano Atlántico aínda incipiente, ata chegar ao Océano Pacífico.
A especie ancestral de Merluccius dividiuse posteriormente en dúas grandes liñaxes coñecidas no estudo como mundo antigo e novo, que se formaron debido á expansión xeolóxica do océano Atlántico. Non foi o único evento xeolóxico que condicionou a evolución do devanceiro do noso Merluccius merluccius. Por exemplo, o peche da vía marítima de Panamá, hai 3,5 millóns de anos, actuou -manten os científicos- como unha barreira xeográfica entre as dúas liñaxes e favoreceu o nacemento de novas especies de pescada.
O traballo, publicado na revista Scientific Reports, tamén suxire unha orixe común para os catorce exemplares que representan nove morfotipos de pescada raros do Pacífico Sur e do Atlántico Sur. "Parece que a hibridación é recorrente en rexións adxacentes e superpostas, polo que aínda se poden atopar novos morfotipos raros", explica Montse Pérez, investigadora do Centro Oceanográfico de Vigo e primeira autora do traballo. Segundo detallou, "é un fito ter obtido esta información a partir de mostras fixas de museos, aínda que aínda hai lagoas no coñecemento na taxonomía da pescada", conclúe o científico.
Link: www.lavozdegalicia.es
As confrarías presentaranse como coexixidas polo recurso de Ribera
E. ABUÍN
O mar galego volveuse alporizouse cando transcende que o Ministerio de Transición Ecolóxica presentou un recurso no Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) para derrogar o Plan Xeral de Explotación Marisqueira. O mar galego, bueno, en xeral. Porque a palabra aldraxe ao ver invadida unha competición incluída no Estatuto de autonomía non só veu dos mariscadores. Os mariscadores, o primeiro, pero tamén os pescadores, os depuradores, os grupos políticos falaron de inxerencia "inadmisible", agás o PSdeG, que apostou por algo farías e pediu á Xunta que amose o expediente e aclare se as cousas o fixeron. ben feito.
Torcuato Teixeira Valoria
@TeixeiraValoria
Non hai ninguén no goberno central q lle recorde a este Ministerio q existe un País chamado Galicia,q ten atribuída a competencia exclusiva sobre o marisqueo,e q polo tanto non pinta NADA un Ministerio afincado na Meseta tratando d dicirlle ás mariscadoras como teñen q traballar!
Néstor Rego
@NestorRego
O Plan marisqueiro é competencia exclusiva da Galiza. Esta inxerencia gratuíta do Goberno español é inadmisíbel e afecta o medio de vida de millares de persoas. @obloque presenta hoxe mesmo iniciativas en defensa do noso sector marisqueiro.
Polo momento, as praias funcionan con normalidade, xa que nada e ninguén do TSXG chegou aínda comunicando unha suspensión cautelar do plan de marisqueo, pero o risco de quedar sen regulación está aí. A conselleira do Mar, Rosa Quintana, confía en que non se adopte esta medida, dado que "todo ou todo o traballo de boa xestión que as organizacións de produtores e confrades veñen demostrando non sería aéreo", dixo ao presidente. medios onte. A decisión está agora en mans dos xulgados que deben pronunciarse sobre se é realmente necesario solicitar o informe perceptivo e vinculante de que falta o departamento de Teresa Ribera na tramitación do plan ou se, como sostén a Xunta, non é necesario , xa que neste documento non se conceden concesións nin autorizacións -o que requiriría este procedemento-, senón que só se ditan regras e ordénase unha actividade como se fixo dende os anos noventa. E o PSdeG -lembran dende o departamento de Quintana- debería sabelo, non en van asumiu a carteira de Pesca durante o bipartito e elaborou plans xerais tamén sen pedir a bendición de Madrid.
Codemandadas
Sen esperar a que o TSXG se pronuncie, as confrarías xa elixiron bando. Un lado que non é máis que o seu, xa que o Plan Xeral de Explotación da Marisqueira inclúe os 94 plans que os depósitos e entidades do sector acordaron coa Xunta. Esta cogobernanza evolucionará agora ata a demanda de código, xa que xa antes da reunión que o sector mantivo con Quintana, a Federación Galega de Confrarías anunciara nun comunicado que "se presentaría como parte afectada" no momento procesual axeitado. É dicir, cando a Administración pregunta se alguén se considera ferido. Será hoxe, segundo a Consellería do Mar, xa que a resolución que dá conta do recurso será publicada no Diario Oficial de Galicia a resolución dando conta do recurso.
E por suposto as confrarías séntense prexudicadas. Ademais, interpretan as accións da Transición Ecolóxica como "un ataque frontal á regulación e execución exemplares do sector marisqueiro profesional en Galicia". Ao mesmo tempo mostran a súa incredulidade ante esta "inxerencia dun ministerio que non está a favor de promover o desenvolvemento social e económico da comunidade". E é que as confrarías aínda o gardan en Ribera por non escoitar o clamor contra a modificación da Lei de costas a través da Lei de cambio climático, de xeito que agora chega a cuestionarse «exemplificar a xestión de dous recursos marisqueiros en Galicia».
E como o mar é unha cadea, a purificación, mesmo coa mesma ferida aberta, lembra, como a Xunta e outras voces, que o marisqueo é unha competencia exclusiva de Galicia, incluída no seu Estatuto de autonomía, e que de ningún xeito se pode dictar de Madrid. "Condicionar os seus plans de produtos do mar condicionará toda a estrutura económica do mar de Galicia", di Roberto Fariña, presidente das depuradoras de Agade. Quintana non dubida de que esta é unha proba máis da «actitude do ministro Ribera co sector marítimo-pesqueiro».
Transición Ecolóxica entende as preocupacións do sector, pero culpa a Mar de non ofrecer unha resposta legal.
O Ministerio de Transición Ecolóxica negou onte que o recurso presentado contra o Plan galego de explotación do marisqueo sexa unha inxerencia nas competencias autonómicas, pero é a resposta a un «fracaso». pola Consellería do Mar para cumprir cos procedementos previstos na lexislación autonómica e estatal ”. O departamento que dirixe Teresa Ribera entende "a preocupación que se puido xerar", pero non debería volverse en contra de "quen cumpre", senón "contra o partido que claramente incumpre e persiste tamén nela". Porque, lembre a Transición Ecolóxica, avisouse á Xunta. Enviouse unha solicitude formal para evitar impugnación xudicial e rexeitouna "sen fundamento legal". Así, ademais de non solicitar o informe con antelación, "tampouco subsanou a súa deficiencia despois de ser requirido nese sentido, por iso se presentou o recurso", sinalan desde a Transición Ecolóxica.
Este ministerio defende que, segundo a Lei de costas (artigo 112) e a Lei de pesca de Galicia (30), é necesario un informe previo obrigatorio e vinculante de Costas para adoptar resolucións sobre cuestións como "planificación do marisqueo e da acuicultura" e "A ausencia deste informe do propietario do espazo estatal é un defecto que non se pode ignorar e que debe corrixirse. "
Ademais, Transición ecolóxica suxire que a falta deste informe podería estar ligada á determinación de non querer pagar indemnizacións pola rexeneración da ría do Burgo.
Link: www.lavozdegalicia.es
A Organización Mundial do Comercio quere aprobar agora unha proposta que leva 20 anos negociando
Porto de Cedeira
S. S.
REDACCIÓN/ LA VOZ
Cando a Terra tenta recuperarse da pandemia, a Organización Mundial do Comercio (OMC) quere aprobar unha proposta que leva 20 anos negociando. Pretende retirar "certas formas de subvencións á pesca", como a que subvenciona o gasóleo e outras, entre elas, as de modernización. "Non se decidiu nada", explicou a Subdirección Xeral de Comercio Internacional de Mercadorías a representantes do sector e do Ministerio de Pesca, pero a Comisión Europea e o Goberno español rexeitan a idea da OMC.
Co dobre obxectivo de "manter a PCP", a política pesqueira da Unión Europea (UE) que apoia a pesca e a acuicultura co FEMP (Fondo Europeo Marítimo e da Pesca) e as exencións de combustible, o goberno español está a traballar e a Comisión Europea . Esta última representa á UE na negociación multilateral da OMC na que participan 164 países. As perspectivas "son bastante incertas" porque a OMC transmite a súa "firme vontade" de levar a cabo en decembro un número pendente desde principios de século.
Polo que nos di a xente na reunión convocada hai días polo Departamento Español de Comercio Internacional de Mercadorías, a OMC actúa baixo "unha enorme presión por parte dalgúns países e ONG". Contra eles, Estados Unidos (a favor da prohibición de subvencións en alta mar e a eliminación dos buques con bandeira) e China (contra a retirada das axudas ao gasóleo e o veto das axudas en alta mar) xogan un "papel fundamental".
A patronal Cepesca e a Federación Nacional de Confrarías de Pescadores están preocupadas pola retirada de exencións fiscais e descontos de combustible porque podería duplicar o seu prezo, que rolda os 45 céntimos por litro. A OMC tamén quere prohibir as subvencións que contribúan á pesca ilegal, non declarada e non regulada, á pesca excesiva e ás capturas de recursos sobreexplotados, pero ofrece "un tratamento especial e diferencial para os países en desenvolvemento". España recoñece que hai "pouca marxe de tempo" nun debate global cun "resultado incerto". Polo de agora, prevese que en xullo finalice a oposición á OMC, buscando a sustentabilidade pero sen prexudicar a pesca.
Link: www.lavozdegalicia.es
Máis de 8.500 productores de A Pé e de A FLOTE poderían quedar sin normas
Hai tempo que a vicepresidenta cuarta e ministra da Transición Ecolóxica, Teresa Ribera, non para de entrar nos xardíns en Galicia. Fíxoo por mor da protección do lobo, coa transición enerxética, co veto á comercialización do silvestre que pesca a flota galega ao converter a duración das concesións en terra de dominio público marítimo-terrestre. do cambio climático .... E non parou na costa. Deu un paso adiante, ata que os seus pés están máis alá da beira. Alí onde medren ameixas e berberechos, relevos e cadeluchas. No marisco.
O Ministerio para a Transición Ecolóxica presentou un recurso contencioso-administrativo contra a orde que aproba o Plan xeral de explotación da Marisqueira para o trienio 2021-2023, precisamente o primeiro plurianual en Galicia. Se acudiu aos tribunais para tombar o conxunto de normas acordadas entre as confrarías e a Consellería do Mar para regular a actividade na banca galega, é porque considera que antes debería dar a súa bendición. É dicir, para aprobar o plan marisqueiro, a Xunta tería que ter solicitado un informe perceptivo e vinculante á Dirección Xeral da Costa e do Mar, trámite que, segundo Transición Ecolóxica, a Administración galega non cumpriu.
O departamento de Ribera basea o seu recurso tanto na Lei de costas como na Lei de pesca de Galicia, que falan deste preceptivo informe no caso de "declaración de zonas de interese para cultivos mariños, concesións e autorizacións" (a estatal) e para a "concesión de autorizacións e concesións" (a autonómica).
Pero parece que Madrid non entende o galego. E se o entendeu, non fixo caso das alegacións da Consellería do Mar. Porque antes de entrar pola porta do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), Transición Ecolóxica enviou unha solicitude á Xunta para que derrogase o plan de marisqueo para bo, sen ter que ser medido no xulgado. E Mar deu as súas razóns. Explicou que nesa orde non se conceden zonas de explotación marisqueira, nin autorizacións nin concesións. Que o único que se fai é marcar "un conxunto de normas e directrices destinadas a regular e programar dous recursos marisqueiros para unha explotación sostible en varias zonas de explotación existentes". Polo tanto, na súa opinión, o informe previo de Costas non é necesario.
Á fin e ao cabo, o que fai a orde publicada o pasado decembro por Mar non é nada diferente ao que se fixo desde a década dos noventa. O único que cambia é que en lugar dun exercicio déronse pautas para tres: este e os dous seguintes.
E se antes non era necesario e de feito non se apelaba a ningún plan xeral, non se entende que agora sexa requirido. Ademais, a xuízo do departamento de Quintana é "unha inxerencia e un requisito que entendemos que non está xustificado polo goberno central". Consecuencias Esa batalla que están a librar Madrid e Galicia a nivel xudicial pode ter consecuencias na praia. E o certo é que a posibilidade dunha suspensión cautelar do Plan Xeral de Explotación da Marisqueira -ou peor, que sexa derrogado, como persegue a Transición Ecolóxica- «provocaría un baleiro legal na xestión e explotación de dous recursos marisqueiros de o ano comunitario ou fin no sen como sector.regras que garanten unha actividade ordenada, sostible e respectuosa co medio ambiente ». Iso, sen contar, que todo o traballo das confrarías e asociacións marisqueiras botaríase ao chan para preparar os 94 plans de xestión que inclúe a xeral.
¿Qué é Plan Xeral de Explotación Marisqueira e a quén afecta?
O marisqueo ten as súas regras. Non se trata de baixar cun permiso de explotación á praia e extraer bivalvos sen rima nin motivo. A actividade ten certos horarios, ten límites, ten medidas técnicas, ten normas para o uso de artes, ten prohibicións ... E todo isto está incluído nun Plan Xeral de Explotación de Marisqueira, que inclúe o esquema de traballo deseñado para o seu bancos por cada confraría ou grupo do sector. É unha fórmula que se segue dende os anos noventa, case incluso antes da profesionalización desta actividade. É un documento que inclúe o pacto ao que chegaron as confrarías e a Administración para explotar bivalvos, crustáceos e algas dun xeito sostible e racional. Galicia aprobou en 2019 un novo decreto que converteu un traballo que antes se realizaba todos os anos en plurianual. Así, en vez de aprobar o plan xeral de produtos do mar ano tras ano, foi válido durante tres anos: de 2021 a 2023. O documento inclúe 94 plans de xestión, deseñados por 63 confrarías e outras entidades, dos cales 52 ordenan a captura de marisco. e 35, a flote, ademais de incorporar outros sete mixtos. Deste total, 49 corresponden a zonas marisqueiras da provincia da Coruña, 41 en Pontevedra e 4 na costa lucense.
Link: www.lavozdegalicia.es
A confrarías das comarcas de Ortegal e Eume tamén secundaron as protestas de onte
Porto de Cedeira
Pescadores e mariscadores das confrarías de Ferrolterra, Eume e Ortegal concentráronse onte diante das confrarías e nos peiraos nunha nova protesta "contra a aplicación dunha norma totalmente inxusta que causará graves danos á flota". «Non á modificación do regulamento de control. Somos pescadores, non delincuentes "é a consigna que se podía ler nas pancartas amosadas por profesionais destes dous sectores, indignados" polas imposicións que chegan desde Bruxelas ".
Para Isabel Maroño, patroa principal da explotación ferrolá, a última palla foi a anunciada tableta, que xa bautizaron como "tableta todoterreo", coa que se pretende que os mariscadores a pé graven as súas capturas desde a praia , antes de chegar ao porto. "É un disparate, porque hai postos de control e en Galicia temos permisos de funcionamento anuais con obxectivos e requisitos moi detallados", subliña.
A Pilar López Bellón, presidenta do grupo de mariscadoras da confraría de Cedeira, a tableta, que se engade ao xeolocalizador ou ás cámaras de vixilancia dos barcos, «é patético». "Ou quen monta isto non sabe como funciona praia nin como funciona, con auga, vento, zona, temporais ...", remarca. Jorge López, xefe da casa de labranza Barallobre, reprocha a actitude dos políticos, "que aquí defenden unha causa e critican ou que os seus compañeiros de partido apoiaron o Parlamento Europeo". E pregúntase, ante a manchada ausencia de mozos na pesca e na cría de marisqueo, "como se vai adestrar alguén para traballar nun sector con cada vez máis obstáculos e que non teñen futuro".
Link: www.lavozdegalicia.es
Miles de profesionais chaman dende os portos de Galicia a políticos que queren impoñer a xeolocalización e a declaración telemática de capturas
Porto de Cedeira
Ás doce do mediodía comezou nos portos de Galicia a segunda protesta de pescadores de baixura e mariscadores contra as seccións do Regulamento de control pesqueiro da Unión Europea (UE) que obrigaría aos buques de menos de doce metros de eslora a pescar con equipos. De xeolocalización permanente e declarar as súas capturas por vía electrónica. Desbordan ás autoridades comunitarias, apelando tamén ás españolas, porque, ao seu xuízo, lexislan sen coñecer a realidade da súa actividade nas rías e costas galegas onde pescan.
Convocado pola Federación Galega de Confrontas de Pescadores e polas tres provinciais (Lugo, A Coruña e Pontevedra), de norte a sur miles de profesionais concéntranse esta tarde nunha mobilización que enche peiraos e portos con barcos de baixura e marisco. Case todas as confrarías de Galicia, agás a de Vilanova de Arousa, esixen ás autoridades comunitarias que non impoñan medidas de control que consideran "ridículas dentro do ridículo". Co lema "Somos pescadores, non delincuentes", na Mariña Lucense hai pesqueiros artesanais que protestan nos portos de Burela (con barcos de Foz) e Celeiro.
En Ortegal e Ferrolterra, mobilízanse en portos, peiraos ou mercados profesionais do Barqueiro, Espasante, Cedeira, Ferrol, Barallobre e Miño. Diante do paseo coruñés do Parrote hai barcos e mariscadores da Coruña, Caión, Lorbé, Mera, Pontedeume e Sada.
As concentracións previstas na Costa da Morte, en Malpica, Camariñas (con barcos locais e Muxía), Laxe (cunha flota dese porto e Corme) e Fisterra tamén se distribúen entre portos e lonxas. No Barbanza, as protestas discorren pola costa dende o porto de Lira (barcos locais e O Pindo), pasando por Noia (marisqueo no Testal), Porto do Son e Portosín. Ao celebrado en Ribeira, coa frota e marisco dese porto e os de Aguiño e Palmeira, uniuse dende o peirao Ana Pontón, portavoz nacional do BNG, que transmitiu o seu apoio aos organizadores, dirixidos por José Antonio Pérez Sieira , presidente da Federación Galega de Confrarías de Pescadores. Tamén houbo mobilizacións na Pobra do Caramiñal, Cabo de Cruz e Rianxo. As protestas en Arousa Sur comezan en Carril, onde está convocada unha folga total, e continúan por Vilaxoán, que pecha a lonxa e a confraría, A IIla de Arousa, Cambados (o porto de Tragove) e O Grove.
Mobilízanse barcos de Sanxenxo e Portonovo en Silgar, pesqueiros de Raxó e Pontevedra fronte á lonxa de Campelo, mariscadoras de Lourizán nos Praceres e está prevista unha concentración de todos os barcos do fondo da ría de Pontevedra, en ademais da flota de Bueu no seu porto. No sur, as concentracións de pescadores e mariscadores distribúense no porto de Cangas, no de Meira (embarcacións locais e Meira), Vilaboa e Arcade. Barcos pesqueiros e profesionais da vila e de Redondela mobilizáronse no peirao náutico de Vigo e desde o porto, como noutras localidades, contaron co apoio de responsables do BNG. Ana Miranda, portavoz do BNG en Bruxelas, reiterou o apoio da súa formación á frota artesanal galega e avanzou que solicitarán unha entrevista co comisario europeo de Pesca, Virginijus Sinkevicius, para expoñer a realidade de Galicia e solicitar que no a futura regulación comunitaria ten en conta a túa excepcionalidade. Profesionais do sector tamén apelaron á UE desde os portos de Baiona e A Guarda.
Link: www.lavozdegalicia.es
Dous pesqueiros muxiáns e un de Cedeira sairon onte mesmo cara as Azores
«O campanu tes que ser muxián». José Manuel Lema Marcote, patrón de Aradon Berria, refírese, non ao primeiro salmón da tempada, senón ás primeiras capturas do atún costeiro, que comezarán o vindeiro luns. Saíu en dirección ás Azores na tarde de onte, moito despois do Siempre Peco, de Cedeira, e do Corvo, tamén de Muxía, que o fixeron á primeira hora da mañá. O seu propietario, Juan Sambade, tamén está convencido de que a apertura da campaña será galega este ano, rompendo o costume de que a bañeira de apertura vaia aos mercados asturianos ou vascos. O ano pasado pagáronse máis de 350 euros por quilo polo lote coñecido como campanu – tomando o nome que recibiu o primeiro salmón da tempada – do Cantábrico.
Dous buques asturianos e un de Bermeo compartiron 35.000 euros por ese primeiro lance. Un ingreso que explica o desexo de chegar primeiro á zona pesqueira. A costa invernal da volanta non foi boa para os galegos. Esa é a principal razón pola que a partida é de case dúas semanas, 12 días antes que o ano pasado. A cota de pescada quedou case en nada e agora intentarán compensar co bonito. As perspectivas son boas, porque a temperatura da auga nas illas Azores e Madeira é adecuada e tamén se detectou unha abundante presenza de plancto, polo que esperan atopar o suficiente peixe.
Os galegos serán os primeiros en estar alí, xa que a maioría dos buques restantes sairán do porto entre o domingo e o luns. De camiño ás Azores tamén hai un pesqueiro Pasaje que, se nada sae mal, chegará máis tarde que os galegos.
Todas as embarcacións participantes, que superen as cincuenta, terán que repartir as 17.704 toneladas que hai para este ano, unhas mil máis que a anterior. No paso costeiro, a cota xa estaba esgotada a mediados de agosto. Nas lonxas, a campaña comezou o ano pasado o 1 de xuño, pero nesta ocasión o máis probable é que siga adiante. Juan Sambade, como José Manuel Lema, teñen claro que as vendas se realizarán na rula da Coruña. “Non deixamos os cartos en Asturias nin no País Vasco”, coincidiron. Ademais, sinalan que no Muro tamén hai poderosas empresas alimentarias. Ademais, “queremos que os compradores cheguen a Coruña”, dixo Lema Marcote. O groso dos palangreiros de fondo que se medirán co bonito estanse a equipar estes días ao longo do mar Cantábrico e o Atlántico. A campaña é esencial para galegos, asturianos e vascos, unha das principais fontes de ingresos para armadores e tripulacións, polo que a aposta é elevada. Cada unha das embarcacións, de entre 20 e 24 metros de eslora, leva unha tripulación de entre 8 e 10 homes. Normalmente traballan xuntos, en bandas, por iso Corvo agardaba en Muxía a chegada de Siempre Peco, dende o porto de Cedeira. Cando se obtén o campanu, os beneficios repártense por igual entre os participantes nos conxuntos. Os muxiáns teñen polo menos 4-5 anos de experiencia.
O Servizo Galego de Saúde empregará as vacinas Janssen para inmunizar aos mariñeiros que emprenden longas campañas, segundo anunciou o martes o presidente rexional, Alberto Núñez Feijoo, ao final do Consello da Xunta. «Gustaríanos ter máis vacinas Janssen como obxectivo que inicialmente temos e usalas con carácter xeral de xeito inmediato con flotas de dous mariñeiros que emprenden mareas de máis dunha semana, que por razóns obvias son difíciles para un segunda dose que, ás veces, pode coller en alta mar e, polo tanto, están inmunizadas desde o primeiro momento ", explicou o presidente que tamén anunciou que o Instituto Social da Mariña xa comezou a enviar as listas ao Sergas que o intentarán "para comezar a vacinar a todos eles. tripulantes que nos embarcan os próximos días».
Feijoo tamén subliñou que Galicia superará hoxe o medio millón de persoas inmunizadas e que, con datos do Ministerio de Sanidade, a comunidade ten unha cobertura completa do 19,5% da poboación cando a media estatal é do 15,8, mentres que o 42,2% dos galegos recibiron polo menos unha dose fronte ao 35% de toda España.
Cifras que, en realidade, son algo máis baixas en todos os casos xa que estas porcentaxes son elaboradas en relación coa poboación vacinable neste momento, que son as maiores de 16 anos, 40 millóns de persoas en España e 2,3 millóns en Galicia.
En calquera caso, aínda que a comunidade é a segunda con máis de 60 vacinados con polo menos unha dose, o 94,8%, e este mesmo mércores ten previsto administrar a segunda a 50.000 persoas neste grupo, ademais de chegar o xoves a 65.000 usuarios de 50 a 59, Feijoo advirte que os datos das próximas entregas non serán bos. De feito esta semana teñen 180.000 doses fronte ás 266.000 da semana pasada e o Ministerio de Sanidade xa advertiu á Xunta de que se reducirá a proporción de envíos porque agora se ten en conta a poboación do grupo de 60 anos e non que de 80 e 70 nos que Galicia ten unha porcentaxe moi superior á media española.
«Agardemos que isto sexa o mesmo para todas as comunidades. Veremos con interese o que os dous se envían a outras comunidades. Ten que ser proporcional e esperamos que se manteñan os criterios de equidade ", dixo o presidente, que tamén advertiu dos riscos e cargou contra a falta de determinación do goberno de España.
"Estamos a observar unha desorde non menor con AstraZeneca e estamos a observar que Moderna non envía as vacinas que nos gustaría e de Janssen tamén temos o número de doses que nos gustaría", polo que espera que a promesa de Sánchez de que A mediados de agosto pódese conseguir a inmunidade do grupo, pero lembre que «as propostas do presidente do goberno respecto das vacinas non se produciron
Coa exactitude dous anuncios que arranxamos nos últimos meses ou cal non significa que isto non sexa correcto, pode ser correcto, non o sabemos ou sabemos ».
Tamén pediu unha decisión sobre AstraZeneca porque "España son algúns países da Unión Europea que non saben que vacinarán a segunda dose con AstraZeneca aos menores de 55 anos".
Link: www.lavozdegalicia.es
No noso I Coloquio do Proxecto MARDEVIDAS escotaremos a Pilar López Bellón, mariscadora e presidenta da agrupación de mariscadoras de Cedeira, que nos contará cómo foi o seu pasado, como é o seu día a día e cómo plantexa o seu futuro na mar.
¡Esperamoste o domingo, aquí en directo no noso facebook!
A conselleira do Mar, Rosa Quintana, recibiu hoxe a vacina na Cidade da Cultura / EFE / Xoán Rey
A conselleira do Mar da Xunta, Rosa Quintana, afirmou este venres que Galicia está disposta a darlle vacinas ao goberno central co obxectivo de axilizar a vacinación de mariñeiros na frota galega por parte do Instituto Social da Mariña ( ISM).
Quintana explicou que, unha vez que o Goberno determinou que o proceso de inmunización das tripulacións será realizado polo ISM -a autoridade competente en materia de saúde marítima de España-, o Ministerio de Sanidade "debe dar inmediatamente a orde para que comece ese vacinación ", recolle un comunicado da Xunta.
A xefa do Departamento do Mar fixo estas declaracións tras recibir a vacina AstraZeneca contra o covid-19, que lle corresponde polo seu grupo de idade, e apelou ao ISM para que inicie este proceso de inmunización da frota canto antes.
Quintana lamentou tamén as declaracións da ministra de Sanidade, Carolina Darias, nas que afirmaba que os mariñeiros vacinaranse "cando lles toque e coa vacina que lles toque", e instáballe a reconsiderar esas palabras como supoñen , dixo "un desprezo" polos profesionais do mar e demostran "falta de sensibilidade co sector".
Neste sentido, reiterou ao Executivo central a necesidade de que a frota conte cun protocolo específico de vacinación xa que os membros da tripulación teñen dificultades engadidas ás doutros grupos, como a imposibilidade de manter as distancias de seguridade a bordo.
Realizando tamén viaxes de varias semanas sen poder recibir atención sanitaria inmediata nin longas estancias no mar que limiten a súa dispoñibilidade para acudir ao subministro da vacina.
En relación ao feito de que outras comunidades vacinaron por conta propia aos seus mariñeiros, o propietario de Mar recordou que os protocolos de vacinación están acordados no Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde -no que participan o Goberno central e as comunidades-.
"Debemos respectar os protocolos acordados no Consello, que é quen decide os grupos de vacinación e non vou falar das comunidades que deciden saltalos", dixo.
Neste sentido, sinalou que a lealdade institucional e a unidade de acción que deben reinar para loitar contra a pandemia, así como o feito de que o ISM é o órgano que ostenta as competencias na materia.
Link:www.diariodeferrol.com/texto-diario/mostrar/2851798/xunta-ofrece-ceder-instituto-social-marina-vacunas-marineros
Tamén son membros do concello que xestiona o gran porto comercial da Mariña o delegado da Xunta en Lugo, o alcalde de Xove e o xefe de Mar
Javier Sanchez, patrón maior de San Cibrao. Foto: Xaime Ramallal
Cando o BNG lanza a enésima ofensiva institucional para ver se desta vez o clamor social, económico e político que dende hai vinte e sete anos leva reclamando o seu propio órgano de xestión para o porto comercial de San Cibrao, a Autoridade Portuaria que xestiona estas instalacións desde Ferrol ten catro lucenses entre os trece membros votantes da súa xunta directiva. O último en unirse foi Javier Sánchez Fernández, o principal empresario de San Cibrao, un dos tres representantes do grupo de cámaras de comercio, organizacións empresariais e sindicais e "sectores relevantes do sector portuario".
Presidido desde o pasado mes de decembro por Indalecio Seijo, do órgano de decisión da Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao, tamén forma parte de Demetrio Salgueiro, alcalde de Xove, que roda co concelleiro de Cervo como representante de dous dos concellos onde o primaveras. En nome da Xunta hai outros dous lucenses no consello de administración: Pablo Fernández, xefe da Consellería do Mar en A Mariña e Ortegal; e Javier Arias, delegado territorial da Xunta en Lugo.
Os outros voais
Vocal nato é o capitán de mar de Ferrol, pero non o da Mariña, a pesar de que o seu é responsabilidade da seguridade nos peiraos de San Cibrao, operados exclusivamente por Alcoa, que intenta desfacerse da fábrica de aluminio. e reter a alúmina.
O goberno central está representado polo almirante xefe do Arsenal de Ferrol, un xefe de área de Portos do Estado e un avogado do Estado. Ademais dos dous lucenses, por parte da Xunta forman parte do consello un conselleiro do PP en Ferrol e o conselleiro de Política Social. O concello de Ferrol está representado polo seu alcalde. A Confederación Provincial de Empresarios da Coruña tamén ten membro, pero a de Lugo non. E cunha votación, tamén está presente o presidente do comité de empresa da Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao.
Link: www.lavozdegalicia.es
O Sargo é abundante nesta época do ano, pero chegou á auténtica marea á lonxa de Ribeira que obrigou a reformular as salas de poxas. Nada menos que dez mil quilos desta especie procedentes dunha ducia de barcos desembarcaron na cidade. Dende a rula indicaron que é unha cantidade excepcional, xa que outras veces alcanzou os cinco mil quilos. Agora bateuse un récord.
Link: www.lavozdegalicia.es
Os prezos medios no que vai de ano superan os de 2019
Que o "pequeno" percebe alcanzase os 40 euros o quilo en Semana Santa sorprende a calquera, especialmente aos profesionais que saltan ás pedras para extraelo. "En Semana Santa o tempo permitíunos traballar e tiña un prezo moi bo, pero antes vendiamos máis de 100 euros, e o pequeno, con 40. O que me sorprende é que non pasou o mesmo co peixe", di. Juan Carlos Pardo Galdo, Percebe de Cariño. No que vai de ano vendéronse 1.128 quilos deste crustáceo na lonxa cariñesa, o que supuxo unha facturación de 46.350 euros. O prezo medio foi de 41,09 euros o quilo (en todo o 2019 foi de 34,38) e o máximo, 123.
Na veciña rula de Cedeira venderon 4.411 quilos, por 141.447 euros, a unha media de 32,06 por quilo (en 2019 situouse en 24,43) e un tope de 129. Aí é onde operan normalmente Javier Aneiros, Percebeiro de Meirás. (Valdoviño ) e o seu socio na empresa Percebesmeirás, dedicada á extracción e venda directa de percebes. «Como as vendas saen ben e os prezos, bastante bos, hai unha demanda de que en media España está metade pechada aos hoteis. E fomos así durante toda a pandemia, cando baixaron outros mariscos. Non sabemos por que, xa alucinado ou o ano pasado ", confesa. O seu negocio principal era a restauración, ata que estalou o Covid-19 e ordenaron que parase. «Daquela comezamos con individuos, sempre con pedidos e todo para Galicia. Aquí non temos mercado, só hai un par de casos Madrid e Barcelona son os grandes ”, explica.
Sen cria nas pedras O sabor soporta o percebe da costa norte. «Ou o que sabe, repite. Ao collelo nós directamente, ninguén pode competir en frescura. Hoxe pola mañá engádelle que é unha pedra e mañá pola mañá recíbea na casa. E ao non ter intermediarios, os prezos tamén son mellores ”, sinala este profesional. Pero hai algo que o preocupa e o fai temer polo futuro do comercio: «Vémoslle caducou, porque non hai bebés. Estiven no mar dende o 97, polo que non houbo ningún tipo de control. A partir do 2010 comezaron e cando abrimos a páxina web, é agora cando se recollen os quilos que nos din os biólogos e se respectan os peches, xa que as pedras non dan rexenerado ».
Cando non atopa ningún produto nos mercados da zona, José Luis Pérez Cribeiro, xefe do Grupo Expomar (con tres peixeiras físicas en Cedeira, Xuvia e O Val, e a páxina web de Cedeira Gourmet), vai a Aguiño, «onde está é necesario ». Todo para atender ás peticións dos seus clientes, xurdidas "do boca a boca". "Coa pandemia funcionou bastante ben, porque os individuos non podían saír e ao non ir ao restaurante compraron para comer na casa. Enviámoslles todo listo, envasado ao baleiro, preparado segundo nos din ", detalla.
Co percebe hai quen encarga centolas, pescada ou San Martiño. Ata 150 euros os gastos de envío son oito e, a partir de aí, de balde. "Agora vendemos moitas patas de polbo cocidas e envasadas ao baleiro no seu propio zume, van ao microondas ou ao baño de auga e xa está", di este empresario, que comezou a "dar patadas" a España, de cidade en cidade, cun enfoque en pescaderías e restaurantes "finos".
Link: www.lavozdegalicia.es
Piden o apoio do presidente do Goberno para corrixir as medidas que trae o regulamento de control pesqueiro
Por se as sirenas que fixo soar a frota o venres pasado en tódolos portos pesqueiros de Galicia e Asturias non se escoitaron na Moncloa, a Federación Galega de Confrarías foi a encargada de transmitir o malestar e a preocupación do grupo ao presidente da Goberno, Pedro Sánchez. Fíxoo mediante unha carta asinada polo presidente das explotacións galegas, José Antonio Pérez, na que se expón o rexeitamento aberto a medidas de control que só criminalizan o sector pesqueiro, asegura, e que, ademais, demostran un descoñecemento significativo ao respecto, sostén.
Pérez Sieira traslada o desconcerto dos pescadores pola aprobación na Cámara europea dalgunhas medidas, como o diario electrónico e a xeolocalización permanente, que non teñen en conta o funcionamento da frota de baixura. E non foi, insisten desde os depósitos, porque non se explicou, porque enviaron alegacións.
“Cando Clara Aguilera -a eurodeputada que foi relatora do informe aprobado no pleno- visitou Galicia o ano pasado, saudamos a súa visita como unha deferencia ao noso sector e, sobre todo, ao Consello Galego da Pesca, onde chegou con a intención de contar as liñas principais do que debía ser o seu informe sobre a modificación do mencionado regulamento a petición das autoridades europeas ", explica a federación na súa carta. O que non sabían é que o que crían sería unha vantaxe, xa que o informe estaba en mans de «unha muller española que sabe da pesca andaluza e mediterránea, converteuse na peor das consecuencias, porque en ningún momento se mostrou predisposto coñecer a pesca artesanal en Galicia e as condicións nas que traballamos ", lamentan.
E dado que Aguilera non respondeu á súa invitación, dinlle a Pedro Sánchez como operan nun intento de que nos restantes pasos -o Consello de Ministros da UE e os trílogos- se poida corrixir o regulamento. Explican que hai case 4.000 buques de pesca artesanal que traballan preto da costa, case sempre dentro das rías e en barcos sen dispositivos eléctricos e en moitos casos sen ponte. Que estean controlados por gardas das confrarías, polas autoridades galegas, locais, rexionais e nacionais "que fan que a nosa profesión no mar sexa cada vez máis burocratizada". E o que non son capaces de transmitir a Europa: «Que traballemos xuntos para mariscar e que poida haber concentracións de ata 600 barcos; preguntámonos que uso tería a xeolocalización nestes casos.
Defensa ante Europa
Así, animados por el éxito de la protesta del viernes y aún sabiendo que son muchos los asuntos que ocupan a Sánchez, reclaman su apoyo «para que España nos defienda ante Europa» y le trasladan a él y a sus colaboradores la oferta que en su día hicieron a Aguilera: aclarar o facilitar cualquier dato que precisen para que se defienda al sector pesquero artesanal y no se le criminalice.
Link: www.lavozdegalicia.es
O presidente da Federación Nacional de Confrarías de Pescadores fai un chamamento á frota de todas as comunidades para que se sume á folga na costa galega
Un dos acordos adoptados pola Federación Galega de Confrarías o pasado sábado, cando acordaron convocar unha folga contra as medidas coas que o regulamento de control pesqueiro saíu do Parlamento Europeo, foi solicitar á entidade que reúne os depósitos de España informar a todos sobre a decisión do sector galego para unha eventual adhesión á protesta.
E iso foi o que fixo o presidente da Federación Nacional de Confrarías de Pescadores (FNCP) de España, no seu momento o patrón maior de Burela, Basilio Otero, que en declaracións a Europa Press onte cargou contra a normativa que se cociña en Bruxelas: "Nós son pescadores, non delincuentes ".
Apoia a folga que está convocada para o venres ás doce en Galicia e anima á flota doutras comunidades a sumarse a unha protesta que consistirá nunha concentración nalgún momento dos respectivos portos onde os barcos farán soar a serea como sinal de xeolocalización de rexeitamento, cámaras de bordo e diario electrónico. Farase deste xeito porque a pandemia impide "facer unha demostración sobre o terreo", ao seu uso.
Link: www.lavozdegalicia.es
O peixe azul de tempada volve ao mercado español con 28 millóns de quilos. Polo que se sabe, os grandes bancos de Scomber scombrus, o nome científico dun saboroso peixe azul de tempada coñecido como xarda, xarda ou, en galego, xarda ou rincha, aínda non xurdiron no mar Cantábrico.
Os arrastreiros costeiros e os cerqueiros xestionan as súas cotas individuais como lles convén e o resto da frota distribúeas por provincias, buques e tripulantes. Cada federación de confrarías marca o comezo para os barcos de artes menores. Os da Mariña Lucense foron os primeiros en iniciar unha campaña na que toda a frota española poderá coller 28 millóns de quilos. Será o máis controlado da historia, co despregue de medios de vixilancia por terra e mar, di o Ministerio de Agricultura e Pesca. Parte das capturas, especialmente as que os barcos máis pequenos capturan con gancho, unha por unha, destinaranse ao consumo fresco.
Saudable, cun gran valor nutricional e numerosas formas de cociñalo, os prezos normalmente accesibles reforzano como unha excelente opción para saborear na casa. Conxelada, a xarda tamén se usa como cebo nas pesqueiras con palangre. E o fabricado en plantas de procesamento é exportado a países de Europa do Leste e ao continente africano, onde é moi apreciado e demandado pola súa relación calidade-prezo. Depredador voraz e nadador rápido, aliméntase de sardiñas ou bocartes, pero vai detrás de todo o que atopa, ata o punto de picar en anzois sen cebo.
Movéndose por enormes bancos na súa migración anual, normalmente aparece en febreiro ao leste do mar Cantábrico e móvese cara ao oeste, preto da costa. É tan abundante que os pescadores veñen a chamala peste, lamentando ao mesmo tempo ter moita menos cota da que lles gustaría. Para os buques artes pequenos, os cerqueiros e os arrastreiros, é un motor económico clave para equilibrar as contas anuais. Tamén xera ducias de empregos temporais en portos e plantas de procesamento. Control extremo Os mariñeiros din que é case imposible evitar que caia no seu aparello cando a atopen. Aínda que a gran maioría da flota cumpre as regras, en cada campaña transcende a información sobre barcos capturados que incumpren as regras.
Chaman máis a atención que o cumprimento xeral, quizais por iso Pesca lanzou unha advertencia aos mariñeiros: «O esforzo por controlar esta pesquería redobrarase especialmente (…) cun despregue de medios de inspección humana, apoiados por patrulleiros e outros medios materiais ». E así, o venres pasado o patrulleiro de altura Mariña Española Arnomendi partiu de Ferrol para vixiar a pesca no mar Cantábrico. E para garantir a comercialización e a rastrexabilidade, coordinarase cos servizos de inspección das comunidades autónomas. Por iso, este martes a subdelegación do Goberno da Coruña e a Garda Civil coordináronse para intensificar os controis das estradas, tanto de Tráfico como do Seprona.
Mesmo en cámaras frigoríficas Tamén se reunirán coa Xunta, para o control das cámaras frigoríficas. O Servizo Marítimo da Garda Civil reforzará tamén a vixilancia que, co resto das forzas de seguridade e o Servizo Galego de Gardacostas, se centrará nos portos galegos onde máis xarda aterra. O despregamento dos medios gobernamentais na comunidade autónoma definirase cada semana cos inspectores de Pesca. A distribución por frotas e a multa por superar as cotas durante dous anos Centos de barcos de Galicia, Asturias, Cantabria e País Vasco zarparán cara ao xurelo, algúns desprazándose temporalmente das súas bases para atopalos e outros cando aparecen preto de onde se atopan. xeralmente peixe.
Todo o mundo sabe, ou saberá antes de comezar, canto pode capturar. A última información enviada por Pesca ao sector cifrou en 29,8 millóns de quilos a cota española para 2021, gran parte para o Cantábrico noroeste e o resto para o golfo de Cádiz. Para que a frota poida aproveitalo cando está en tempada, repartiu 28,4 millóns de quilos e reserva 1,4 para o resto do ano. Esta pesqueira non se viu afectada polo Brexit, pero ata 2023 debe seguir pagando a multa por sobrepesca en 2009 e 2010 e recupera parte do que quedou do ano pasado. En resumo, aínda que no papel ten un 8% menos este ano que en 2020, as posibilidades reais de pesca serán similares.
Por partes, e á espera do axuste de cifras, os buques máis pequenos – a maioría e con máis tripulantes – terán máis de 9 millóns de quilos, os cerqueiros pasarán de 8 e os arrastreiros de 7. Para os chamados «diferentes a arrastre e cerco ”, as de artes menores, a cota total distribúese por provincias tendo en conta a tripulación de cada buque. Os da Mariña, os que comezaron a costa o luns, suman uns 0,6 millóns de quilos. Á Coruña, que comezará o día 22, máis de 0,7 millóns de quilos. Queda por determinar cando comezarán os de Pontevedra, cuns 0,5 millóns de quilos. Os de Asturias roldan os 1,5 millóns; os de Cantabria, 2,5; os de Vizcaya, 2,9 e os de Guipúzcoa, 1,2.
Antonio Foces traballa de mariñeiro ata completar os días de mar que necesita para ser patrón
Antonio Foces, en primeiro plano, con outros compañeiros do ciclo de Ponte,en febreiro de 2019, visitando un pesqueiro en Cleiro.- PEPA LOSADA
Sucédense as reaccións á información sobre os dous ciclos medios de Formación Profesional (FP) dual de ponte e máquinas impartidos durante os dous cursos pasados. Non satisfixo aos armadores de Celeiro que intentaban crear unha canteira de mandos porque «empezaron os ciclos 18 alumnos, acabaron 16 e só 2 seguen na pesca».
Polas prácticas a bordo, nas que, en xeral, sentíronse tratados como «man de obra barata», tampouco resultou como esperaban os 7 estudantes que acabaron o ciclo de máquinas. Si compraceu a un dos alumnos de ponte, Antonio Foces, quen se declara «contento no mar, do que vivo grazas á oportunidade que me deu ese ciclo».
Cóntao mentres descansa tras regresar dunha marea a bordo dun volantero de fondo de Celeiro, onde traballa «de mariñeiro, ata completar vos doce meses de embarque necesarios para obter a tarxeta profesional, e tamén axudo nas gardas na ponche». Admite que a pesca «é un mundo moi duro, moi sacrificado e moi competitivo, non que hai que traballar, tamén botando unha man aos compañeiros aínda que esteas de alumno en prácticas, pero ten futuro». El creo e demóstrao. Segue acumulando experiencia para cumprir os requisitos que lle esixen para exercer de patrón e tamén traballou en palangreiros de fondo de Gran Sol e de percebeiro en Cedeira.
Debe estar conectado para enviar un comentario.