O Observatorio do Litoral resalta o «silencio absoluto respecto» a esta actividade
xpertos en Dereito do Observatorio do Litoral da Universidade da Coruña (UDC) afirman sobresaltarse ao coñecer que xa xurdiron proxectos para instalar parques eólicos mariños no litoral galego sen sequera acabar a tramitación dos plans de ordenación do espazo mariño ( POEM). Aínda que lles tranquiliza que desde Transición Ecolóxica subliñasen que non admitirán máis iniciativas antes da aprobación desa planificación de zonas mariñas, non ocultan o seu desasosego porque consideran que se dá un peso excesivo á eólica mariña. Non é estraño, dado que «ás súas calidades ambientais súmanse un atractivo polo de innovación e un mercado enerxético receptivo», din nunha análise asinada pola catedrática de Dereito Marta García Pérez. E, por encima, a demarcación noroeste, que é para a que Iberdrola e BuefloatEnergy e Sener presentaron propostas, é «unha zona óptima». Agora ben, desde o Observatorio do Litoral sosteñen que se pode «atopar puntos de equilibro», sen prexudicar a outros usos e actividades que levan sendo un modo de vida durante xeracións.
A importancia que se dá no documento á enerxía eólica mariña, para a que se acoutan zonas de uso prioritario e zonas de alto potencial, queda patente, a xuízo dos expertos xuristas, nas quince páxinas que o POEM dedica a analizar as interaccións desa actividade potencial con outros usos e ao «silencio absoluto respecto ao sector pesqueiro», que aparece de forma tanxencial e que non se ten en conta nin polo seu alto potencial nin como un dos usos prioritarios, como cabería pensarse dunha actividade inmemorial en augas galegas. Sobre todo porque, incide o informe, tanto a Xunta como a Junta de Andalucía e a Generalitat de Cataluña chamaron a recoller os obxectivos económicos, sociais e ambientais da pesca e o marisqueo. Esa é unha omisión «que debe liquidarse», porque «resulta difícil concibir unha ordenación de usos e actividades do medio mariño que prescinda do sector pesqueiro», argumentan.
A acuicultura non sae mellor E aínda que a pesca «é a gran ignorada» na redacción do POEM, non sae moito mellor parada a acuicultura, que con tan bos ollos miran altas instancias como as de Bruxelas. A cría e engorde de peces non aparece nos usos prioritarios. Aínda que é certo que tal e como se explota hoxe en día é difícil que interfira coa eólica mariña, as previsións de desenvolvemento tecnolóxico do sector abren o abanico para instalarse en áreas máis afastadas da costa (acuicultura offshore) e, con todo, non se pensou en excluír a eólica mariña de zonas de alto potencial para a acuicultura, que poderían necesitar a franxa das 12 millas.
Por tanto, nas súas reflexións, os xuristas reprochan a carta branca á eólica mariña en toda a franxa de mar territorial fronte á pesca e a acuicultura, polo que conviría «reconsiderar a zonificación proxectada» e actuar con «acougo, prudencia e amplitude de miras».
O Goberno di que a pesca «é ubicua» nas augas españolas
Fronte á visión dos xuristas, o Goberno sostén que a pesca se ten conta na delimitación de zonas de uso prioritario e de alto potencial para a eólica mariña. A razón de que nos POEM non se fixen zonas para a pesca explícaa nunha resposta ao deputado de Podemos Antón Gómez Reino: «Esta actividade é ubicua na totalidade das augas mariñas españolas e, ademais, xa está fortemente regulada pola política pesqueira común ( PCP)». Por iso que calquera zonificación para a pesca sería «de facto unha sobrerregulación desta actividade, cuxo desenvolvo actualmente non está limitado espacialmente máis aló das vedas temporais e permanentes e nalgúns espazos mariños protexidos».
En que a pesca está en todas partes, volve insistir o Executivo cando apunta que «o feito de que sexa unha actividade ubicua impediu que se poidan atopar zonas nas que non se realice a actividade e, por tanto, todas as propostas como de uso prioritario e de alto potencial para a enerxía eólica poden interactuar en maior ou menor medida co sector pesqueiro». Gómez Reino preguntaba polo parque Nordés, previsto para o golfo Ártabro, agora en avaliación ambiental. Segundo o Goberno, algúns dos polígonos deseñados modificáronse para reducir a interferencia coa pesca.
A iniciativa Vai de peixe presentouse no Centro de Investigacións Biolóxicas e promocionarse por medio das redes sociais
Conseguir que os mozos de entre 18 e 35 anos aumenten o consumo de peixe é o obxectivo da campaña Vai de peixe, presentada este mércores no Centro de Investigacións Mariñas da USC polos conselleiros do Mar e de Sanidade, Rosa Quintana e Julio García Comesaña, respectivamente. A iniciativa, dirixida fundamentalmente ás xeracións coñecidas como Millennials e Z, asume o reto de «cambiar vos hábitos de consumo dous máis novos, xerar unha maior concienciación e axudarlles a levar unha vida máis sa na que vos produtos do mar sexan habituais na súa dieta», explicou Julio García Comesaña. A titular de Mar lembrou que esta campaña, que naceu no 2019, é pioneira en España, por estar dirixida a un grupo da poboación que está en plena formación profesional e na fase da emancipación, e que comeza a concienciarse « cunha nutrición equilibrada e sa».
Canles de difusión
Ao ser unha iniciativa dirixida aos mozos optouse pola súa difusión nas canles de comunicación máis empregados por este colectivo. Así, empregaranse, ademais da web, os perfís da campaña en Instagram, Facebook e tamén en Tik Tok. Neles colgaranse receitas sinxelas e información sobre os produtos de pesca, e contarase coa colaboración persoas coñecidas e influencers, que actuarán como embaixadores da campaña. Entre eles están a actriz María Mera, o cómico Xurxo Carreño e as influencers Patricia Garcia ( Donkeycool) e Fanny Pena ( Engaliciamorate). No relanzamento da campaña contouse coa chef Lucía Freitas e co cardiólogo do CHUAC ( Complexo Hospitalario Universitario dá Coruña) Guillermo Aldama.
Na presentación da campaña destacouse que os últimos datos sobre consumo de produtos do mar indican que aumentou no 2020 e que o perfil corresponde á franxa de idade entre 50 e 65 anos. Rosa Quintana confía en que as campañas dirixidas aos mozos contribúan a modificar a pirámide de consumo, logrando que os mozos estean na parte alta da pirámide.
Mar afirma que xa non as están pagando porque non llas pasan á cobranza
Ao redor de 1,5 millóns de euros aforraranse os pescadores e mariscadores que comercializan a súa produción nas instalacións de Portos de Galicia. É a cantidade que estima a Consellería do Mar, que confirma que non lles cobrará taxas durante seis meses, catro máis que os inicialmente previstos.
Aínda que en Mar continúan tramitando a norma que permitirá aplicar unha exención coa que pretende atenuar o impacto da subida xeneralizada de prezos nas empresas do mar, desde a consellería afirman que en realidade xa non están a pagar as taxas porque non llas pasan á cobranza. A diferenza de en os seis portos galegos de interese xeral, os que xestiona o Estado, nos autonómicos a bonificación, « co mesmo sistema de aprazar vos pagos», alcanza ademais ás tarifas por ocupar departamentos e outros espazos portuarios.
Por outra banda, a Comisión de Pesca da Cámara galega rexeitou este martes, cos votos do PPdeG, a proposta do PSdeG para ofrece « axudas específicas» aos extractores e á cadea mar-industria.
Estes pequenos moluscos eran un aperitivo moi común nos bares galegos. Contámosche todos os detalles deste curioso animal e como elaboralo
Non é ningún segredo que o marisco e o peixe galego ten gran fama ao redor do seu sabor, frescura e calidade. Isto é debido a que a costa galega, grazas a un fenómeno chamado afloramiento mariño, é un dos mellores hábitats posibles para calquera tipo de fauna acuática. Nas nosas costas, os ventos elevan a auga das profundidades mariñas, máis frías e ricas en nutrientes e microorganismos; mentres que desprazan as augas cálidas da superficie. Ademais deste fenómeno, hai que engadir a presenza das rías, que contan cunha desembocadura maior que a dun río tradicional e cuxo contacto co mar é maior.
Isto fai que os habitantes dos mares galegos teñan unha alimentación totalmente excepcional, o que se traduce nun sabor moito máis profundo e, en ocasións, un maior tamaño.
É por iso que os caramuxos (ou ” caracolillos de mar”) teñen unha gran fama nas costas galegas, a pesar de que se consomen en toda España. As minchas (como son coñecidas en Rías Altas) e os caramuxos (como son chamados en Rías Baixas) son uns curiosos moluscos que adoitaban servirse nos bares galegos como aperitivo. Aínda que agora é algo máis inusual, aínda podemos atoparnos algúns lugares onde as minchas seguen sendo o substituto mariño das pipas.
Un molusco diferente (e internacional)
As michas ou caramuxos (ou caramuxos fóra das nosas fronteiras), son uns moluscos que pertencen á familia dos Littorinidae, é dicir, os carafio mariños. Podemos atopalos na costa, próximos ás desembocaduras dos ríos. Como soportan fortes correntes e unha ondada frecuente, adoitan vivir pegados a rocas, gretas e peñascos; o que lles permite gozar do único alimento que teñen na súa dieta: algas.
A súa cuncha é moi reconocible, xa que teñen unha cor negra con tinguiduras azulados ou parduzcos, e unha espiral que acaban nun pequeno pico. Se senten ameazados resgárdanse dentro da súa cuncha, grazas a unha pequena película que serve de “porta” e bloquea a única parte desprotexida da súa rechamante “casa”. O seu tamaño non é especialmente grande, xa que pode variar entre uns dous e cinco centímetros e apenas pesan uns 20 gramos nos exemplares máis grandes. Entre os tipos máis coñecidos están o caramuxo anano (que como o seu nome indica é o máis pequeno), o caramuxo bravo (o máis común do Atlántico e o Mediterráneo); o caracol cebra (máis exótico, xa que provén das costas de Chile) ou a orella de mar (unha especie moi parecido á ostra e que está a gañar fama en España).
Unha aperitivo ¿primitivo?
Hai indicios que demostran que na época prehistórica xa se consumían minchas no norte de España. De feito, hai restos arqueolóxicos de caramuxos e outros carafio en xacementos tan importantes como os da Cova de Altamira. De feito, ademais dos territorios galegos, os caramuxos teñen especial importancia en zonas costeiras do País Vasco (onde se lles chama karrakelas), Asturias ou Cantabria (onde os caramuxos dan nome a un instrumento musical, utilizado nunha das cancións populares máis importantes da cultura cántabra: a danza de Ibio).
Con semellante traxectoria, non é de estrañar que as minchas ou caramuxos estivesen presentes na gastronomía galega durante centos de anos. Debaixo das rocas, introducidas en pequenas gretas… A súa presenza era moi común nas praias galegas e, de feito, non era difícil ver a persoas colleitar estes moluscos mentres paseaban tranquilamente pola beira. O seu éxito era tal que non era raro servir un puñado de minchas como aperitivo nos bares, en lugar de cacahuetes ou pipas. Co paso do tempo, este costume foise perdendo e foron desaparecendo como tapa habitual nos locais galegos (aínda que non se foron do todo, ollo).
O certo é que, nos últimos anos, o seu prezo foi aumentando considerablemente. En gran parte debido a que a súa oferta viuse reducida, pasando a ser un produto moito máis exclusivo, Hoxe en día un quilogramo de minchas pode chegar ata os quince euros. @Teniendo en cuenta que a súa parte “comestible” é pequena, é un dos produtos do mar máis caros do mercado (similar ao que ocorre cos ourizos de mar).
Científicos, pescadores, ambientalistas e representantes do Estado e da Xunta participarán nun acto aberto ao público
A Estratexia Verde da Unión Europea (UE) prevé multiplicar por cinco a capacidade eólica mariña no 2030, cando se propoñen que se produzan en augas dos Vinte e sete polo menos 60 gigavatios, a quinta parte dos 300 que quererían para o 2050. Nesa liña, en España proxéctanse parques de aeroxeradores flotantes en distintas zonas; entre elas, na costa galega. Candente, con división de opinións, o debate sobre se poden compatibilizarse coa pesca chegará o día 7 á Coruña.
Científicos, pescadores, ambientalistas e representantes do Estado e da Xunta participarán nun acto aberto ao público que organiza Fremss, a Fundación Rendemento Económico Mínimo Sostible e Social. Pretenden «contribuír ao necesario debate sobre vos plans de ordenación mariña, de transición enerxética e, ou cambio climático, a implantación de eólicos flotantes e a súa coexistencia coa pesca e a protección dos ecosistemas».
Convidan a todos os interesados a un debate que se celebrará no salón de actos da Lonxa da Coruña. Participarán a directora de Pesca en Galicia, a subdirectora nacional para a Protección do Mar, un representante da promotora do parque eólico Nordés, un de Adega, outra do Observatorio de Litoral da Universidade da Coruña (UDC) e o da Plataforma en Defensa dá Pesca e dous Ecosistemas Mariños. Clausurará o reitor da UDC.
Acaba a pesca dirixida de Xarda para a frota da provincia coruñesa distinta ao arrastre e ao cerco
O último recorte das cotas de pescada acordado pola Unión Europea limita a 4.884 toneladas as capturas máximas da frota española de litoral. Palangreiros de fondo, volanteros e barcos de artes menores de Galicia e do resto do Cantábrico son os que máis a necesitan, pola súa «gran dependencia económica e para a súa actividade habitual», recoñece a Secretaría de Pesca na resolución onde confirma que os pesqueiros españois dispoñerán de 300 toneladas máis.
Pesca conseguiunas mediante os intercambios habituais con outros países. Neste caso, con Francia, á que España entrega 30 toneladas de rape do caladoiro nacional, 50 de raias e 150 de bonito do norte. Estas últimas non se detraen das posibilidades de capturas dese túnido da frota española porque se cobren con outras 150 negociadas con Portugal.
Pecha a xarda na Coruña
Por outra banda, acabouse a pesqueira da xarda para a frota da provincia da Coruña que a captura con artes distintas ao arrastre e ao cerco. Pesca pechouna desde este luns porque se consumiron as 327 toneladas reservadas para a pesca dirixida. Quedan outras tantas para capturas accesorias.
Más de un millón de toneladas de pescados y mariscos dependen cada año en la UE de arrastreros de fondo como este que descarga en un puerto gallego (foto de archivo) SIMÓN BALVÍS
A frota alerta de que poñería en risco a soberanía alimentaria da UE
A cruzada ambientalista e política contra o arrastre de fondo na Unión Europea (UE) vive este martes unha votación «crucial que pon en risco» a seguridade e a soberanía alimentaria dos Vinte e sete, alerta a Alianza Europea de Pesca de Fondo ( EBFA, polas súas siglas en inglés). O principio do fin nas augas comunitarias dun sistema ancestral de pesca empregado en todo o planeta podería escribilo a Eurocámara cando se pronuncie sobre un informe dirixido pola eurodeputada socialista portuguesa Isabel Carvalhais. A súa proposta sobre o papel da pesca e a acuicultura nunha economía azul sostible inclúe a petición expresa de prohibir o arrastre de fondo «en todas as zonas mariñas protexidas».
Trece votos a favor, once en contra y cuatro abstenciones en la votación previa de la Comisión de Pesca del Europarlamento dejan en el aire si finalmente el pleno instará a la Comisión a condenar a la desaparición en la UE de un método de pesca que anualmente suministra más de un millón de toneladas de productos del mar. Sin el arrastre de fondo, los consumidores europeos dependerían aún más de las importaciones. Quedaría en manos de países terceros el suministro de gran parte de los rapes, lenguados, gallos, lirios, bacalaos, cigalas, langostinos o gambas, entre otras muchas especies.
«Parodia de debate»
Se a Eurocámara apoia a proposta de Carvalhais, daríalle ás a unha Comisión Europea que xa considera ao arrastre de fondo «a actividade máis prexudicial para o medio mariño». Iván López, presidente da EBFA, reprocha ese discurso porque parte de «estudos científicos especialmente controvertidos, algúns mesmo retractados por falta de rigor».
Carvalhais considera ao arrastre de fondo «a causa máis xeneralizada de perturbacións físicas» de orixe humana nos fondos mariños de todo o mundo. Citando «algunhas estimacións recentes que suxiren», apunta que pode liberar tanto CO2 como o sector mundial da aviación. Ademais, engade, altera sedimentos, «reservorios esenciais para o almacenamento a longo prazo de carbono», contribuíndo á acidificación dos océanos e «socavando a produtividade e biodiversidade mariñas».
Úsase en fondos arenosos Desde a EBFA reivindican o papel da frota como principal interesada en protexer o medio mariño e a biodiversidade e, de feito, aseguran axudar a identificar áreas vulnerables e mesmo foron « proactivos á hora de pechar zonas á pesca, cando foi necesario». Despois de anos de «enormes esforzos», o arrastre de fondo na UE agora emprégase «sobre todo en hábitats de fondos arenosos e de alta acción das ondas, capaces de soportar» esa arte. Se a Eurocámara aproba a súa proposta e a UE restrinxe máis esa arte, Carvalhais deixa entrever o impacto alimentario, social e económico do que advirte a frota. Así se explicaría que pida garantir que o Fondo Europeo Marítimo de Pesca e de Acuicultura «utilícese eficazmente para brindar un apoio efectivo» na transición da frota comunitaria a métodos máis selectivos e menos prexudiciais.
Confraría Pescadores Cedeira 
Debe estar conectado para enviar un comentario.