O mar xa non é «femia»

Moncho Ares BARLOVENTO

Un ten que tirar de nostalxia de cando en vez para tratar de xustificar o presente ou de entendelo. Datas nas que, fai vinte anos, estariamos a falar da festa do marisqueo, esa sensación de alegría que producía a abundancia e a calidade de berberechos, ameixas, vieiras e demais moluscos, hoxe tornáronse en tristeza, incerteza e preocupación porque se anuncia a que probablemente sexa a tempada extractiva de bivalvos peor da historia, xa que non hai ningún síntoma positivo nos bancos naturais. Sexa por haches ou por bes, a realidade é que a ría de Noia non ten bivalvo para garantir un salario aos seus 1.500 produtores e os bancos libres de Arousa están tísicos.

Naqueles tempos de abundancia, os profesionais dicían que o mar «é femia» para xustificar que todo o que chegaba á rede «é peixe» e, por tanto, podíase extraer sen medida. Co tempo, chegaron as cotas que buscaban unha explotación racional dos recursos e a profesionalización dos sectores. Apostouse polo coidado dos bancos naturais. Tomáronse moitas medidas. E resulta que agora nos atopamos cunha crise produtiva sen parangón, coma se ao mar estivese a darlle por cambiar de sexo deixando de dar vida.

E no que parece ser un capricho da natureza, todos temos algo de responsabilidade, se non toda, porque é unha realidade constatable que a auga do mar segue estando a temperaturas excesivamente altas que só se poden atribuír ao cambio climático forzado pola nosa forma de vida.

Link: https://www.lavozdegalicia.es/noticia/barbanza/2023/10/02/mar-femia/0003_202310B2C8991.htm