Torcuato Teixeira Valoria

Manifestación na Coruña contrada eólica mariña Kiko Delgado | EFE
Os pescadores españois, pasados xa 2 meses desde a aprobación dos POEM no infausto Consello de Ministros do día 28 de febreiro, aínda non saen do seu asombro de como se pode xestionar o noso mar e os nosos recursos tan a treo como fixo este goberno, que pasará á historia como o que protagonizou o ataque máis directo á pesca española que un lembra na súa traxectoria profesional de máis de 25 anos navegando por estas augas da pesca.
España reservou 5.000 quilómetros cadrados para futuros proxectos industriais de eólica mariña sen importarlle en demasía que nas devanditas reservas haxa pescadores pescando, ou importantes caladoiros de pesca sobre os que se descoñece como poden afectarlles as instalacións industriais que se poderían establecer nas devanditas zonas.
Unha Plataforma Continental tan estreita como a española, non só na Península senón tamén nos seus arquipélagos Canario e Balear, unha plataforma na que en moitas Comunidades Autónomas a presenza de pescadores é importante para o tecido socioeconómico de moitas vilas mariñeiras e para a subministración á poboación dun produto saudable e sostible, queren convertela nun gran polígono industrial para rendibilizar uns investimentos fortemente subvencionados para beneficio de grandes empresas que non ven máis aló de seguir aumentando a conta de dividendos dos seus accionistas á conta do que sexa.
Os pescadores españois son os primeiros que demandan políticas de descarbonización e unha loita decidida contra o cambio climático, pero esto ten que ser compatible con manter a nosa actividade pesqueira e os nosos ecosistemas mariños.
Acoutar xa amplas zonas que levan usando os nosos pescadores de maneira sostible para cambiar o paradigma de priorizar a produción de peixe sostenibe pola produción de enerxía renovable mariña, e defender esto como a única solución contra a dependencia enerxética ou a loita contra o cambio climático é, non só unha falsidade interesada, senón pegarse un tiro no pé por parte de España que é unha potencia pesqueira a nivel mundial, e non pode poñer en perigo o seu sector e a súa soberanía alimentaria.
O sector pesqueiro non vai deixar que a transición enerxética e ecolóxica márquena empresas nas que lle interese xeral é totalmente secundario, empresas con grandes influencias políticas e capacidade de ofrecer grandes prebendas a través das concorridas portas xiratorias que sempre están aí dispoñibles para pagar grandes favores como os que se lle acaban de facer a todo o armazón de intereses que hai detrás da implantación da eólica mariña en España de forma acelerada e prescindindo de calquera consideración cara á pesca e os nosos ecosistemas mariños.
A eólica mariña é posible que nalgún sitio de España sexa posible a súa implantación, se se acredita que nin se expulsarán a pescadores dos seus caladoiros históricos nin poñerá en perigo os nosos ricos ecosistemas mariños; pero tamén é posible o contrario, que finalmente dadas as características da nosa costa e a gran importancia da pesca española, esta posibilidade que noutros paises con plataformas moi extensas e un sector pesqueiro case residual está a implementarse, en España, pola súa singularidade non sexa factible, e esto non debería escandalizar a ninguén, senón ao contrario.
Cada País ten a súa idiosincrasia e singularidades, e copiar o que ocorre noutras lareiras pensando que estamos ante as mesmas realidades é dunha torpeza inaudita, e só demostraría que a política deste Goberno non a dita o ben común e o interese xeral senón os intereses das sempre influentes empresas enerxéticas españolas, que unha vez máis se levarían o gato á auga, para maior gloria do seu accionistas pero perdendo o conxunto da sociedade.
Debe estar conectado para enviar un comentario.