Luis Suena Amigo
EN LÍNEA
Dun tempo para acó veño lendo opinións do sector do mexillón sen ningún tipo de rigor científico. Afirman que o sector percebeiro son unhas 400 persoas, cando só na provincia da Coruña a cifra rolda as 900 (os plans de explotación pódense consultar en pescadegalicia.gal). Ofrecen cifras económicas, dando a entender que hai que favorecer a un sector fronte a outro simple e sinxelamente por diñeiro (e poder). Hai sectores económicos importantes como o forestal, pero non polo seu peso permíteselles, por exemplo, desforestar sen oposición os bosques. O diñeiro non é un motivo para o «todo vale». Cando falan de «proteína económica», entendo que descoñecen a existencia de produtos como os legumes, o atún, os ovos, pito, pavo, leite… o mexillón non está no ranking nin das 15 primeiras. Comentan o uso do material reciclado; e aínda que é certo que hai quen usa cordas provenientes de redes recicladas, tamén o é que hai quen utiliza uns «palitos» de plástico que enchen as nosas rías e tamén as redes dos nosos pescadores cando hai mal tempo. Os percebeiros traballan só coas súas mans e unha ferrada. Xeran cero residuos.
Non analizan a biodeposición baixo as bateas de mexillón, que é de 6 a 7 veces maior que a que se constata en calquera outra zona. Tampouco do lodo producido polas bateas de mexillón: 6,3 x 106 m3 (Méndez Martínez, G., Campos, A. Ou., Vilar, E. G., Mier, R. L., & Pérez-Arlucea, M. (2011). Changes induced by mussel raft aquaculture in benthic environment of the Rías Baixas (Galicia, Spain). Journal of Coastal Research, 786-789.) Nestes momentos, os produtores de mexillón teñen en torno ao 90 % da costa da Coruña e Pontevedra para goce indiscriminado, pero parece que a solución pasa polo 10 % restante; e o que hai no 10 % restante está en relación co negocio en B que teñen montado: entre 60 e 80 euros por saco de fazula para a súa venda en Portugal e Andalucía. En Nova Zelandia tamén producen mexillón e levan 50 anos sen extraelo das rocas.
Academicamente, a xestión do percebe está mundialmente recoñecida e ben considerada. Poden consultarllo a Sebastián Villasante, economista de Santiago que sempre pon de exemplo ao percebe e ás asociacións marisqueiras a nivel internacional. Tamén se pode ler a tese doutoral de Gonzalo Macho Rivero, un dos maiores expertos do tema, ou ao catedrático Urgorri, un dos mellores zoólogos mariños de Galicia. O problema dos mexilloeiros é que están fóra de control, baseándose nunha política de hai 30 anos que non está adaptada á PCP do 2014. Tampouco existe en Europa unha extracción tan grande sen apenas datos de control e xestión. Este humilde escrito tenta demostrar que a fazula e o percebe son seres conviventes e dependentes.
Link: https://www.lavozdegalicia.es/noticia/opinion/2023/04/05/percebeiro-vale/0003_202304G5P15992.htm
Confraría Pescadores Cedeira 