Joaquín Riveiro Dieste
EX GERENTE DEL CONSELLO REGULADOR MEXILLÓN DE GALICIA
Salvador Sas | EFE
A produción de percebe supón ao redor de 10 millóns de euros de ingresos en primeira venda, 400 toneladas de produto, o traballo directo de 400 mariscadores e o indirecto de medio milleiro de persoas. Son recolectores.
O sector mexilloeiro produce ao redor de 250.000 toneladas, cun valor de 175 millóns de euros e con algo máis de 2.000 produtores, e xera 10.000 postos de traballo en Galicia (produción, canle de fresco e transformación, materias primas, estaleiros, etcétera). Son cultivadores e é un dos sectores que máis material reciclado utiliza no seu proceso (cordas, cadeas, plásticos…) con pegada de carbono negativa. E outro dato que non é baladí: o mexillón é a proteína máis barata que teñen ao seu alcance os consumidores.
O problema é que a cría do mexillón crece nas autorizacións marisqueiras das confrarías, pero non pode ser obxecto de explotación por parte elas. A localización das dúas especies nas rocas do litoral é diferente. Mentres a fazula aséntase nas partes máis horizontais e lisas, o percebe faio sobre as paredes verticais e recunchos, por tanto poden convivir —lévano facendo 60 anos—, quen non o conseguen son percebeiros e bateeiros.
O dano humano á poboación de percebe non provén dos mexilloeiros, senón da actividade furtiva. Outra cuestión é que nos últimos anos, polo cambio climático ou a contaminación, a taxa de poboación das especies que habitan o litoral viuse mermada. As confrarías, que nunca quixeron chegar a acordo, danan un sector estratéxico ao obstruir o seu dereito para abastecerse de cría. Hai anos cedéuselles unha fórmula intermedia ao permitir que, coa guía outorgada aos mexilloeiros, os seus mariscadores puidesen exercer esa actividade. Un apaño social, non unha solución ao abastecemento de semente. A falta de argumento biolóxico ou técnico, o conflito non ten máis razón de ser que a capacidade de presión das confrarías #ante a Xunta, que exercen con tan pouca empatía como sentido común. Por non falar da constante intimidación e o risco real de actos violentos.
A Administración ten o deber de garantir a produción de mexillón. Sería unha irresponsabilidade tirar pola borda o traballo de moitos anos, co investimento de cuantiosos recursos, para posicionar este produto no mercado español e comunitario. Hoxe, o mexillón galego é sinónimo de calidade. Se reducimos as colleitas, os competidores accederán á nosa cota de mercado.
¿Hai alternativas? Hainas. Xunta e sectores deben traballar moito máis. Desde a creación de polígonos específicos a explorar colectores offshore, desenvolver o proceso en circuíto pechado ou o aumento de cordas de pesca. Pero os resultados non son para agora, senón a máis longo prazo.
Confraría Pescadores Cedeira 
Debe estar conectado para enviar un comentario.